کتاب یادداشتهای پکن با بخشهایی همچون: اندر آداب خوردن، امنیت و سیاست در چین، کاخ تابستانی، کاخ سوخته، ماجرای غمانگیز فالون گونگ، زبان فارسی و مسلمانان پکن، زندگی دانشگاهی در پکن، دانشجویان و استادان چینی، سخنرانی عجیب، کتاب و نشر، جادوی خط چینی و شعر چینی همراه است. یادداشت پشت جلد کتاب: «سال تحصیلی 1384-1385 را به عنوان مدرس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه پکن گذراندم. حاصل اقامت چندماههام در چین، که عمدتا هم در پکن گذشت، مشتی عکس و یادداشت بود که آنها را به مرور منتشر کردم. این یادداشتها حدود یک دهه پیش نوشته شدهاند. در این یک دهه کشور پهناور چین و مخصوصا پایتخت آن پکن، که موضوع اصلی این یادداشتهاست، بیتردید مدرنتر شده و از حیث فناوری و تکنولوژی لابد بسیار تغییر (پیشرفت؟) کرده است. اما به گمانم، مثل هر فرهنگ و تمدن کهنسال دیگری، هستههایی که بنیاد هستی چیناند در پس این تغییرات ظاهری همچنان پایدار ماندهاند. همین هستههای فرهنگی ثابت و لایتغیرند که خیابانهای پکن یا شانگهای را با همه آسمانخراشها و اتوموبیلهای مدرنشان از هر جای مدرن دیگری در جهان جدا میکنند و باعث میشوند احساس کنی آنچه سنگینتر از هر نمایش مدرن و فرامدرنی در هوای این خیابانها جریان دارد نقش و نفس بودا و کنفوسیوس و لائوتسه است. اگر هم چیزی در یادداشتهای پکن باشد که به رغم گذشت زمان باز بتواند توجه کسی را برانگیزد لابد همین نفحه ملایم و ماندگاری است که از عبیر فرهنگ باستانی چین برآمده و بی آنکه نویسنده خود دانسته باشد، با واژههای او درآمیخته است.»