سو من سه

کتاب «سو من سه» اثر نرجس شکوریان فرد که در واقع بخش پایانی و همچنین شاه‌نشین سه‌گانه‌ای با عنوان‌های «از کدام سو» و «هوای من» است، به بررسی عمیق و جذاب روابط میان گروهی از نوجوانان و معلمشان می‌پردازد. این اثر ادبی که به صورت زیبا چالش‌های فرهنگی و اعتقادی را به تصویر می‌کشد، دنیای پیچیده و پر از سؤالات این نوجوانان را به ما نشان می‌دهد که در جستجوی معنای واقعی زندگی هستند. شخصیت‌های داستان از طریق موانع مختلف عبور کرده و با تأمل در چالش‌های مختلف مواجه می‌شوند، حین اینکه سعی دارند به درک عمیق‌تری از وجود خویش و پیرامون‌شان دست یابند. کتاب «سو من سه» نه تنها کلید حل معماهای شخصیت اصلی را در اختیار دارد، بلکه می‌تواند به نوعی شروعی تازه برای خوانندگان باشد که به دنبال رهایی از پیچیدگی‌ها و تردیدهای درونی خود هستند. ریزگردهای فکر و احساس که ممکن است در ذهن بسیاری از افراد معلق مانده باشند، به لطف این کتاب به باران لطیف و بهاری شسته و تمیز شده و به نوعی آرامش می‌یابند.

خواندن کتاب سو من سه را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب به تمامی نوجوانان، جوانان و هر کسی که در جستجوی پاسخ به سؤالات عمیق و چالش‌های شناختی در زندگی است، پیشنهاد می‌شود. همچنین، معلمان و والدینی که تمایل دارند تا رابطه بهتری با نسل جدید داشته باشند و درک عمیق‌تری از افکار و احساسات جوانان در حال رشد پیدا کنند، نیز می‌توانند از این کتاب بهره‌مند شوند. این اثر ادبی با زبانی گیرا و داستانی جذاب می‌تواند خواننده را به سفری در دنیای احساسات و تفکرات انسانی ببرد، و تمام کسانی که نیاز به تفکر درباره زندگی دارند را به خود جذب کند.

در بخشی از کتاب سو من سه می‌خوانیم: 

شاخهٔ درخت بالا سرم را پایین می‌کشم و تکه چوبی می‌کنم. می‌گذارم بین دندان‌هایم و می‌جوم. نگاهم را که می‌بیند با اخم می‌گوید: هوم... چیه مثل گربه زل زدی به من؟ پاهایم را کش می‌دهم. لگدی حوالهٔ پایش می‌کنم و می‌گویم: می‌گی یا نه؟ بازم مثل همیشه است؟ رو برمی‌گرداند و می‌گوید: تو که از هفت دولت آبادی. ننه بابا نیستن که من دارم. از دیشب تا حالا دوباره مثل چی به جون هم افتادن. مجبور شدم برم جلو یارو که نزنه، بی‌وجدان کوبید توی گردنم. اصلا نتونستم بخوابم. نگاه از روی چشمانش برمی‌دارم و می‌اندازم روی گردنش. پس بگو روی موتور صاف نشسته بود. برای خودش غر می‌زند: من نمی‌دونم برای چی کنار هم موندن توی اون طویله. طویله در ذهنم جان می‌گیرد. علی‌رضا را نمی‌توانم در فضای بدبوی آن‌جا تصور کنم. حیف می‌شود. گاو و خر و گوسفند وجه تشابهشان با علی‌رضا خیلی کم است. هرچند که خوراک و خواب و شهوتشان مرز مشترک باشد. پس کدوم گوریند این دوتا. جواد و آرشام از دور پیدایشان می‌شود.