کتاب «از تبار آسمان» که به همت محمدحسین علیجان‌زاده روشن گردآوری و تدوین شده است، از زبان خانواده، دوستان و همرزمان، خاطراتی از در دوران کودکی، نوجوانی، جوانی، فعالیت در مسجد، بسیج و سپاه پاسداران و برخورد با خانواده و اقوام و آشنایان شهید سیدمحمود موسوی را بیان می‌کند. در بخشی از مقدمه نویسنده می‌خوانیم: «اولین باری که نام آقا سیدمحمود به گوشم خورد، زمانی بود که در راه مشهد بودم و از زیارت امام رئوف علی بن موسی الرضا(ع) برمی‌گشتم، دوستان تماس گرفتند و به من اطلاع دادند که روز قبل در بابل دو شهید را تشییع کردند. من با ذهنیت این که شهدای گمنام بودند، گفتم: کدام دانشگاه؟ دوستم گفت؛ نه، اشتباه نکن اینها شهدای گمنام نیستند. خوشحال شدم که بعد از مدت‌ها شهید مفقودالاثری پیکرش پیدا شده و به خانواده‌اش برگشته، سریع حرفش را قطع کردم و پرسیدم: شهید مفقود زمان جنگ؟! گفت: نه. تعجب کرده بودم. گفت: این شهدا فرق می‌کنند. در درگیری با پژاک به شهادت رسیدند. اسم پژاک را از قبل شنیده بودم. این که ماهیت این گروه چه بوده، هنوز برایم مبهم بود ولی می‌دانستم شعبه‌ای از گروهک «پ.ک.ک» ترکیه و عراق هستند که چند وقتی بود که اقدام‌های ضدامنیتی علیه جمهوری اسلامی‌ایران انجام می‌دادند و این شهدا در درگیری با این گروهک به شهادت رسیدند... مروری بر زندگانی شهید سیدمحمود می‌تواند چراغی در شب ظلمانی باشد؛ چرا که پیر ما فرمود: «با این ستاره‌ها می‌توان راه را پیدا کرد.» سید‌محمود از تبار آسمانیان بود، با ما زندگی کرد، با ما نفس کشید. با چیرگی بر نفس خودش، به ما آموخت که می‌توان دل را به دریا زد و به ساحل مقصود رسید.»