کتاب تاریخ اسلام از یک مقدمه و سه بخش آماده شده است؛ بخش اول از رحلت تا شهادت امام علی علیه‌السلام، بخش دوم تا شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام و بخش سوم تا شهادت امام حسین علیه‌السلام را در بر گرفته که نظر به حجم مطالب، بخش اول خود در سه فصل سامان یافته است. بخش اول از سه فصل تشکیل شده که فصل اول با نام ولایت و خلافت از عناوینی همچون «طرح ولایت، دو دیدگاه درباره جانشینی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله» و فصل دوم با عنوان دوران خلفای سه‌گانه شامل مباحثی نظیر «دوره خلیفه اول، دوره خلیفه دوم و دوره خلیفه سوم» و فصل سوم که دوره خلافت امیرالمؤمنین علیه‌السلام نام دارد دربردارنده موضوعاتی مانند «پیش از هجرت و پس از هجرت تا خلافت» است. نویسنده در مبحث طرح ولایت نوشته است: «به دلیل اهمیت و جایگاه ولایت و رهبری امت و به لحاظ ضرورت تداوم راه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم(پس از درگذشت ایشان)، حضرت از همان سال‌های آغازین بعثت تا پایان عمر، به امر و اراده الهی، در مناسبت‌های مختلف و در فواصل زمانی متعدد ـ چه در مکه و چه در مدینه ـ مسئله امامت و جانشینی خود را مطرح می‌کرد و از سویی توجه مسلمانان را بدین امر خطیر و لزوم فردی بایسته برای تصدی آن جلب می‌کرد و بر منصوص‌بودن جانشین خود تأکید می‌ورزید.» در بخش دوم به مباحث «امام حسن مجتبی علیه‌السلام در جنگ صفین، بیعت با امام حسن علیه‌السلام، تحرک نظامی معاویه، آثار ضعف و شکست در جبهه امام، هدف‌های امام، تحریف تاریخ: تسلیم قدرت و رهبری سیاسی نه خلافت و پیشوایی، مناظرات امام مجتبی علیه‌السلام با معاویه و طرف‌داران او، امام حسن علیه‌السلام، آماج تهمت‌ها و مسمومیت و شهادت امام مجتبی علیه‌السلام» پرداخته شده است. نویسنده در رابطه با اهداف امام مجتبی علیه‌السلام از پذیرش صلح با معاویه نوشته است: «امام مجتبی علیه‌السلام، طبق ماده اول با این شرط حکومت را به معاویه واگذار کرد که در اداره امور جامعه اسلامی بر اساس قرآن و روش پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتار نماید. به موجب ماده دوم، پس از مرگ معاویه، حسن بن علی علیهما‌السلام می‌توانست آزادانه رهبری جامعه اسلامی را بر عهده گیرد.» نگارنده مطالبی را درباره موضوعاتی مانند «مراحل زندگی حسین بن علی علیهماالسلام، آغاز امامت، اوضاع سیاسی و اجتماعی دوران امامت امام حسین‌علیه‌السلام، موانع قیام در عصر معاویه، مبارزات امام حسین علیه‌السلام با حکومت معاویه، سیاست تهدید و گرسنگی زمینه‌ساز قیام عاشورا، اوج سخت‌گیری در کوفه و بصره، آشکارشدن چهره حقیقی حکومت اموی، پیامدهای اجتماعی و سیاسی قیام امام حسین علیه‌السلام و انقراض سلسله بنی‌امیه» در بخش سوم نگاشته است. در این کتاب در رابطه با آشکارشدن چهره حقیقی حکومت اموی می‌خوانیم: «تجاوز پی در پی معاویه به حقوق مسلمانان، تاخت و تازها و شبیخون‌های پیاپی نظامیان خشن و ستم‌پیشه معاویه بر مناطق مختلف اسلامی، کشتن و آزار مردم بی‌گناه، نقض پیمان صلح و بیعت‌گرفتن برای ولیعهدی یزید و سرانجام مسموم‌ساختن امام مجتبی علیه‌السلام، از جمله مسائلی بود که رخسار حکومت بنی‌امیه را بیش از پیش لکه‌دار ساخت و از منزلت آن فرو کاست.»