شیخ‌الاسلامی در این مجموعه 38 غزل عاشقانه و آیینی را در کنار هم منتشر کرده و خواننده را به ضیافت کلمات خود دعوت کرده است. شیخ‌الاسلامی شاعر جوان و خوش ذوقی است که با وجود جوانی اشعار خوبی سروده و این مجموعه را سر و شکل داده است. او از زمره رویش‌های شعر انقلاب است که در این سال‌ها در اردوهای شعر آفتابگردان‌های موسسه شهرستان ادب شرکت داشته است. گر بخواهیم در ارتباط با اشعار این مجموعه نظر دهیم باید گفت اشعار این مجموعه از اواسط دفتر شعر جان گرفته و اوج می‌گیرد و خواننده در ابتدا با اثر چشمگیری روبرو نمی‌شود و اگر در ادامه دادن خواندن اشعار پایداری نکند حتما لذت اشعار نیمه دوم کتاب را از دست خواهد داد و شاید این مسئله به این بازگردد که در قرار دادن اشعار بی‌دقتی صورت گرفته و اشعار قوی‌تر در نیمه دوم کتاب قرار گرفته شده است. نکته دیگر اینکه مضمون غالب در «بی تو نبودن» عشق است. اما اینکه عاشقانه سرودن در این روزگار باب شده اتفاقی است که در شعر شیخ‌الاسلامی نیز دیده می‌شود ولی اشعاری که در آنها شیخ‌الاسلامی جهت‌دار سروده فخامت خاصی دارد که آنها را از سایر اشعار مجموعه متمایز کرده است. برای نمونه غزلی که در ابتدای این نوشتار آمده یکی از این غزل‌ها است که نشان می‌دهد شیخ‌الاسلامی در سرودن اشعاری در این مضامین توانایی بیشتری دارند.