«تاوان کلمات» از این منظر مجموعه شعری مهم و قابل اعتنا به شمار میرود که گزیدهای است از تمام این دوران از زندگی او؛ گزیدهای از تمامی اشعاری که وی از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا چند سال اخیر آن را سروده است که در موخره و در بخشی تازه با مجموعهای از تازه سرودههای او نیز همراه شده است. شعر کاکایی به اذعان او در این گزیده، شعری است اجتماعی که این موضوع به ویژه در غزلیات او بیشتر از سایر قالبها نمود دارد. شعری است که تنها خودش را وامدار و آرزومند برای مردم سرزمینش میبیند؛ نه وامدار جریان و جناح و خوشآمد سیاسی عدهای است و نه به دنبال سانتیمانتالیسم بیانی و جستجو کردن در بازیهای فرمی و روایی. کاکایی در این اشعار به روشنی نشان داده که سعی دارد در شاعرانگیهای خودش به سنتهای کلاسیک غزل مدرن ایران که در سال های ابتدایی انقلاب توسط سید حسن حسینی و قیصر امین پور تجربه شده است وفادار باشد و آنها را برای مخاطبش زمزمه کند.