کتاب حاضر بررسی عناصر سینمای تارکوفسکی کارگردان و فیلم ساز برجستۀ روسی می باشد. از مشخصه های فیلم های او، معناگرایانه بودن با زمینه های متافیزیکی به همراه برداشت های بلند، نامتعارف بودن در ساختار دراماتیک و استفاده هنرمندانه از فن فیلم برداری می باشد. تارکوفسکی بر آن بود واقعیت را با همة قابلیت ها و احتمالاتش ضبط و ثبت کند. اما رابرِت برِد که به «لحن » سینمایی تارکوفسکی بیشتر از «معنای » استدلالی فیلم هایش نظر دارد، عناصر سینمای تارکوفسکی را در چهار بخش، متناظر با عناصر چهارگانه طبیعت، یعنی خاک، آتش، آب و باد، بررسی و تحلیل کرده است. در سه فصل اول با عنوان (خاک) به بررسی شرایط مادی دنیای تارکوفسکی می پردازد، مانند: نظامی که در آن کار کرد، فضاهایی که خلق کرد و پرده ای که وی به آن عمق معناداری بخشید. سه فصل بعدی (آتش) به جنبه های استدلالی فیلم های تارکوفسکی می پردازد. فصل های هفت تا نه (آب) بر ساختار خود تصویر متمرکزند که تجربة حسی و خود زمان را در خطی پیوسته، منفرد از نما، که تارکوفسکی در دل اصول زیباشناسی خود قرار داده بود، نقش می کند. نویسنده در فصل پایانی با تمرکز بر فیلم ایثار، از جو نامحسوس دنیای سینمایی تارکوفسکی، که شرایط فضایی، مادی، استدلالی و زیباشناختی فیلم هایش را با جنبة احساس برانگیز استعداد درهم می آمیزد، سخن گفته است.