شب ناسور انقلاب آن گونه که باید در آثار ادبی و هنری تبلوری در خور نیافته است. این سخنان نویسنده‌ای است که خود چند سالی در حوزه ادبیات قلم زده است. ابراهیم حسن‌بیگی نامی آشناست که با اشاره به عدم تبلور انقلاب در آثار ادبی خود دست به قلم شده و آثاری را تالیف کرده است. یکی از آثار او که از دو سال گذشته با استقبال همراه بوده «شب ناسور» است، کتابی که هنوز هم خواندن آن پیشنهاد می‌شود. حسن بیگی معتقد است؛ نسل امروز چیزی از انقلاب اسلامی نمی‌دانند. نقش نویسندگان در نوشتن و نقش هنرمندان سینما و تلویزیون در به تصویر کشیدن انقلاب را نباید نادیده گرفت. من با نوشتن رمان شب ناسور انگشت روی پاشنه‌آشیل رژیم شاه گذاشته‌ام. یعنی ساواک که نقش آن در مبارزه با انقلابیون و حتی سقوط رژیم گذشته را نباید نا دیده گرفت. رمان شب ناسور گوشه‌ای از ساختار مخوف ساواک را به تصویر می کشد. شب ناسور» داستانی را از زبان یک شکنجه‌گر ساواک به نام «اصغر ضحاک» روایت می‌کند که در اتفاقات روزهای پیروزی انقلاب اسلامی و در جریان آزادسازی زندان کمیته به دست نیروهای انقلابی، فرنچ و لباس زندانی‌ها را بر تن می‌کند تا بتواند از این فضا فرار کند و ناشناخته باشد او در «شب ناسور» داستانی را از زبان یک شکنجه‌گر ساواک به نام «اصغر ضحاک» روایت می‌کند. شکنجه‌گری که در پی انقلابیون بوده و اغلب به بازجویی آنها می‌پرداخته است. او در زندان های کمیته مشترک نفوذی گسترده داشت. اما در اتفاقات روزهای پیروزی انقلاب اسلامی و در جریان آزادسازی زندان کمیته به دست نیروهای انقلابی، فرنچ و لباس زندانی‌ها را بر تن می‌کند تا بتواند از این فضا فرار کند و ناشناخته باشد. اقدام به فرار می‌کند و بخش دومی از زندگی خود را در دوران بعد از سقوط پهلوی را آغاز می‌کند. هنوز هم همان حال و هوای ساواکی‌بودن خود را دارد از این رو دور جدید فعالیت‌هایش را با فراهم کردن لیستی از انقلابی‌هایی که در زندان کمیته مشترک بازجویشان بوده و نتوانسته از آنها اعتراف موثری بگیرد فراهم می‌کند. او تصمیم می‌گیرد در نقش یک خبرنگار و پژوهشگر انقلاب سراغ آن‌ها برود تا حرف‌هایشان را بشنود و در آخر آنها را به قتل برساند.