دکتر ،بدو! : خاطرات سرتیپ دوم غلام حسین دربندی درباره امداد در دفاع مقدس در جبهه هر جایی گلوله توپ یا خمپارهای به زمین اصابت میکرد اولین صدایی که شنیده میشد این بود که «دکتر، بُدو». در بیشتر یگانهای رزمی به خصوص ارتش این حالت دیده میشد، زیرا هر گردان یک بهداری رزمی دارد و با آنها جلو میرود و از همین رو هر وقت حادثهای رخ میداد یا انفجاری صورت میگرفت اولین صدایی که به گوش میرسید همین عبارت «دکتر، بدو» بود و گروه بهداری رزمی برای رسیدگی به حال مجروحان به محل انفجار میرفتند و هر وقت این صدا به گوش میرسید پزشکان متوجه می شدند که اتفاقی افتاده است که آن هاباید حضور داشته باشند .در جبههها هر گلولهای که به زمین میخورد یک نفر مجروح میشد و وظیفه بهدارها از این جهت سنگین بود و در عملیاتها بهدارها باید مجروحین را در حالی که همه مشغول پیشروی بودند به عقب تخلیه میکردند.