کتاب چتربازی در امواج:با اقتباس از زندگی نامه شهید جواد شاعری کتاب چتربازی در امواج اولین کتابی است که زندگی چند تن از شهدای دارالشهدای تهران را با محوریت شهید جواد شاعری روایت می‌کند. شهید جواد شاعری از غواصان ورزیده لشگر 10 نیرو مخصوص سیدالشهدا (ع) بوده که در عملیات کربلای 5 در قامت غواصان مظلوم غواص به شهادت رسید. در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم: «کلمه«چترباز» سابقا در میان سربازخانه‌ها؛ واژه متداولی بود. چترباز، معمولا به سربازهای ته صفوف دسته و سربازهایی که ذاتا تنبل بودند و یا با تمارض، خود را به تنبلی می‌زدند، گفته می‌شد! این افراد، نهایتا به کارهای نظافت آسایشگاه‌ها و یا به کار جمع‌آوری و بارگیری بشکه‌های آشغال در کامیون‌های ویژه‌ی حمل زباله، در پادگان‌ها گماشته می‌شدند! در این سالها و به‌ویژه در پس فرو نشستن گرد وغبار و سرد شدن خاکسترهای جنگ تحمیلی و هشت‌ساله، برخی از گونه‌ی ته صفی‌های مثلا انقلابی، که منافقانه؛ خود و یا بستگان و آشنایانشان را از صف‌های مقدم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل و خط‌های قرمز همراه با خون و خطر؛ همواره دور نگه‌داشته بودند؛ و در عوض، با خودنمایی و پرحرفی‌ها و خود بزرگ بینی‌ها؛ ادعاهای زیاده از ظرفیت و پرستیژ خود داشتند. با پا نهادن بر خون‌های مقدس شهدای راه حق؛ طلب کارانه؛ سهمی به ناحق برداشتند و باج گرفتند و هنوز هم زیاده میخواهند! این طفیلی‌های فرصت‌طلب و ازخودراضی؛ به‌واقع همان نقش را ایفا می‌نمودند، که به اصطلاح چتربازهای ته صف؛ دسته های واحدها و سربازهای بی‌دست وپایی که حتی عرضه ی شرکت در رژه‌های تمرینی و ساده‌ی خارج از جایگاه، در مقابل سرگروهبان‌ها را هم نداشتند! هرچند درروی دیگر سکه، خود را برنده و دارنده‌ی ثروت‌های بادآورده از اموال غارت‌شده ملی می‌دانند! این در حالی رخ داده است که بسیاری از رزمندگان و بسیجیان ساده‌پوش و صادق و سالم، در هوای وصال یار ومحبوب، با چترهای عشق، و در اوج؛ به انبانهای انباشته از طمع و تهی از ایمان مدعیان دروغین و انقلابی‌های ناخلف و بدسرشت ؛ خندیدند! روایت چتربازی در امواج، با اندکی تفاوت، میتواند زندگی‌نامه‌ی یک کرور از شهیدان و جانبازان و ایثارگران و آزادگانِ سال‌های انقلاب و دفاع مقدس باشد. چتربازی در امواج، حدیث ایثار و شهامت و جسارت و ازخودگذشتگی‌های خیلی از بسیجیان مجنون و شاعر مسلک و بسیاری از بی‌نام‌ونشان‌ها و گمنامان و مفقودان خفته در خاکهای سردی است...»