کتاب پژوهش در علوم سیاسی(رویکردهای اثبات گرا، تفسیری و انتقادی) کتاب پژوهش در علوم سیاسی اثری جامع و دقیق است که با زبانی ساده و شیوا به معرفی انواع رویکردهای اثباتگرا، تفسیری و انتقادی در پژوهش علوم اجتماعی و سیاسی میپردازد. کتاب در 4 بخش، در قالب 15 فصل نوشته شده است. بخش نخست، پژوهش در علوم سیاسی را به موضوع مهم «کثرت در روششناسیهای علوم اجتماعی» اختصاص داده است. در این بخش، در میان مجموعه پیچیده رویکردهای فلسفی و معرفتشناختی به روششناسی علوم اجتماعی، به تبع لارنس نیومن، سه رویکرد عمده اثباتگرا، تفسیری و انتقادی از یکدیگر تمیز داده شدهاند. سه فصل مختلف این بخش به ترتیب به معرفی بیان و تاریخچه این رویکردها اختصاص دارد. معرفی و تحلیل دقیق این رویکردها بر محور هشت پرسش کلیدی زیر صورت گرفته است: ۱) هدف از پژوهش در علوم اجتماعی چیست؟؛ ۲) ماهیت بنیاد دین و واقعیت اجتماعی چیست؟ (پرسش هستیشناختی)؛ ۳) سرشت انسان چیست؟ (پرسش انسانشناختی)؛ ۴) علم چه نسبتی با شعور متعارف دارد؟؛ ۵) تبیین یا نظریه اجتماعی قابل قبول چیست؟؛ ۶) درستی یا نادرستی یک تبیین را چگونه میتوان معین کرد؟؛ ۷) مقصود از شواهد و دادههای مبتنی بر واقعیت چیست؟؛ ارزشهای پژوهشگر چه ارتباطی با فعالیت علمی دارند؟ بخش دوم، به «طراحی پروژههای پژوهشی» اختصاص یافته است. در این بخش، پس از بحث کوتاهی درباره انتخاب موضوع پژوهش و متمرکزتر کردن آن به منظور دستیابی به پرسشهای مشخص پژوهشی، چگونگی طراحی کار پژوهش در دو فصل جداگانهای «پیشنهادیه پژوهش» و «طرح پژوهش» ارائه میشود. چنان که از نام و عنوان این فصول پیداست «پیشنهادیه پژوهش» به شیوه نگارش پژوهش پیشنهادی به دانشگاهها و مؤسسات پژوهشی اختصاص دارد و «طرح پژوهش» شامل شیوه تنظیم برنامهریزی و مرحلهبندی کار پژوهش و هدایت و پیشبرد آن در همه مراحل کار است. بخش دوم در قالب دو فصل ارایه شده است. در بخش سوم، «روشهای گردآوری یا دسترسی به دادهها» مورد بحث قرار میگیرد. این روشها، به طور کلی به چهار گروه: 1) گفتههای افراد، ۲) اسناد، متون و آثار برجای مانده، ۳) مشاهده، ۴) شبیهسازیها و بازیها تقسیم میشوند. هر یک از این اقسام خود شامل اقسام خردتری است. به عنوان مثال «اسناد، متون و آثار بر جای مانده» خود شامل روشهای خردتر «مصاحبه»، «مطالعات اسنادی»، «مطالعات تاریخی و تطبیقی» و «استفاده از منابع موجود است». «مشاهده» نیز «بررسی آثار و علائم به جا مانده از فعالیت انسانها»، «آزمایش» و «مشاهده در صحنه طبیعی» را در بر میگیرد. بخش سوم در قالب هشت فصل به بررسی و تحلیل دقیق این روشها میپردازد. بخش چهارم، به «تحلیل دادهها» اختصاص دارد. این بخش شامل دو فصل است: در فصل نخست با عنوان «آمادهسازی و تحلیل دادههای کمی»، روشهای متداول نمایش توصیفی دادهها در جداول و نمودارها و مسائل آماری مرتبط با یک پژوهش اجتماعی توضیح داده میشود. سپس مؤلف درباره تحلیل رابطه متغیرها، معناداری رابطه آماری متغیرها و آزمون فرضیهها از طریق روشهای آماری بحث میکند. در فصل دوم، «تحلیل کیفی» مورد توجه قرار گرفته است. محور مباحث این فصل، مدیریت دادهها و تحلیل کیفی با «تفسیر» آنهاست. در این فصل، همچنین مهمترین رویکردهای روششناختی کیفی نظیر پدیدارشناسی، کنش مقابل نمادین، روششناسی مردمی، برساختهگرایی، هرمنوتیک و تحلیل گفتمان مورد بحث و بررسی قرار میگیرند.