کتاب فرهنگ در مدیریت توسعه اسلامی: 4 گفتار در باب فرهنگ و مظلومیت آن کتاب فرهنگ در مدیریت توسعه اسلامی، 4 گفتار در باب فرهنگ و مظلومیت آن است که حسن بنیانیان آن را نوشته است. این کتاب ترکیبی است از چهار مقاله تحت عناوین: مدیریت توسعه اسلامی، مظلومیت فرهنگ، مظلومیت فرهنگ در برنامه‌های پنج ساله توسعه و پیوست فرهنگی. ارتباط تنگاتنگ محتوای این چهار مقاله با یکدیگر باعث شده که نویسنده این 4 مقاله را در قالب کتابی تقدیم به علاقه‌مندان مباحث کلان فرهنگی کند. این مقالات به‌دلایلی که در مقدمه هر مقاله ذکر شده است در پی تذکرات مقام معظم رهبری خطاب به مدیران اجرایی به رشته تحریر درآمده است. مقاله اول در مورد مدیریت توسعه اسلامی است. در این مقاله مفهوم، ضرورت‌ها، لوازم، و راه‌کارهای مدیریت توسعه اسلامی آمده است و مفاهیمی چون مدیریت فرهنگ محور، مدیریت اقتصاد (محور، ابزارها و راه‌کارهای اعمال مدیریت توسعه اسلامی، فرصت‌ها و محدودیت‌ها شرح داده شده است. مقاله دوم به این سؤال پاسخ می‌دهد که چگونه می‌توان از فرهنگ رفع مظلومیت کرد. در این مقاله ابتدا طبقه‌بندی مفاهیم و تعاریف فرهنگ آمده است، سپس علل مظلومیت فرهنگ در ساختار دولت بعد از انقلاب شرح داده شده است و در آخر هم چند اصل محوری و راه‌کار و چه باید کردها آمده است. مقاله سوم به علل مظلومیت فرهنگ در برنامه‌های توسعه فرهنگ می‌پردازد. در این مقاله نیز در ابتدا علل مظلومیت فرهنگ در برنامه‌های پنج ساله شرح داده شده و سپس تحول بخشی به تدوین برنامه‌های پنج ساله با رویکردی فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته است. مقاله آخر به پیوست فرهنگی می‌پردازد. این مقاله کلید رفع مظلومیت فرهنگی را پیوست فرهنگی می‌داند و نقش اصلاحی پیوست فرهنگی را در رفع موانع ساختار فرهنگی و ابعاد مختصات پیوست فرهنگی شرح می‌دهد. گزیده متن نفت یک نعمت الهی است که با مدیریت صحیح و مدبرانه می‌تواند ابزار پیشرفت و توسعه کشور باشد. اما وقتی در کنار عامل عدم شناخت فرهنگ و مسئله سیاست‌زدگی قرار می‌گیرد می‌تواند عامل مهمی بشود برای عدم درک اهمیت و کارکرد فرهنگ در جامعه، چرا که نفس وجود درآمدهایی که خارج از فعالیت‌های اقتصادی درونی یک جامعه حاصل می‌شود، موجب عدم شناخت نقش مدیریت، نیروی انسانی و اهمیت سازماندهی و کارآیی سازمان‌ها در اداره کشور می‌گردد. در چنین شرایطی کیفیت دانش نیروی انسانی و مهم‌تر از آن نقش نظام باورها، اعتقادات و ارزش‌های فرهنگی، رفتاری و بالاخره نظام انگیزش افراد جامعه، به ویژه کارگزاران دولت، مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد، و حتی در مرحله‌ای سازمانی مثل سازمان امور اداری که بخشی از رسالت آن آموزش و فرهنگ‌سازی برای مدیریت یک جامعه اسلامی بود مورد سؤال واقع شده و در سازمان برنامه و بودجه ادغام و بعداً صورت مسئله به صورت کامل پاک می‌شود.