کتاب بوروکراسی و توسعه در ایران: (ن‍گ‍اه‍ی‌ ت‍اری‍خ‍ی‌ - ت‍طب‍ی‍ق‍ی‌) کتاب فوق؛ متشکل از سه بخش است. بخش نخست؛ به مبانی نظری اداره امور دولتی تطبیقی و توسعه اختصاص دارد. این بخش شامل سه فصل از کتاب مدیریت دولتی: دیدگاهی تطبیقی نوشته فرل هدی است. در فصل دوم کتاب، نویسنده به توصیف ویژگی‌های ساختاری و رفتاری بروکراسی پرداخته است. کانون بحث ضرورت استفاده از بروکراسی برای مقایسه نظامهای اداری جوامع دنیاست. موضوع فصل سوم،‌مفاهیم تحول نظامهای سیاسی است. در این فصل مفاهیم نوگرایی، توسعه و تغییر که در ادبیات توسعه فراوان به کار رفته‌اند توصیف می‌شوند. مدیریت در کشورهای در حال توسعه، موضوع فصل چهارم است. نویسنده در این فصل به توصیف ویژگیهای سیاسی این جوامع می‌پردازد و موانعی که بر سر راه توسعة سیاسی کشورهای در حال توسعه قرار گرفته‌اند را بر می‌شمرد. نویسنده با مرور نوشته‌های صاحبنظران علوم سیاسی و ارایه نوع‌شناسی رژیم‌های سیاسی کشورهای جهان می‌کوشد تا بین رفتار بروکراتیک در جوامع کنونی دنیا و نوع رژیم سیاسی آنها همبستگی برقرار کند. بخش پایانی فصل به توصیف ویژگیهای مشترک بروکراسی در کشورهای در حال توسعه اختصاص دارد. بخش دوم؛ کارکردهای حکمرانی و اداره امور دولتی در ایران عصر هخامنشیان، دوره سلجوقیان و عصر صفویان به توصیف در آورده است. در فصل پنجم با عنوان مدیریت دولتی در عصر امپراتوری جهانی هخامنشیان، نویسنده از سنت حکومتداری ایرانیان دوران باستان اطلاعاتی را در اختیار ما قرار می‌دهد. در این نوشته به سابقة حکومتداری ایرانیان در 6000 سال قبل از میلاد و به دوره امپراتوری عیلام اشاره شده است. همچنین اداره امور دولتی در عصر مادها و در پی آن در دوران هخامنشیان تشریح می‌گردد. در این مطالعه به سازمان و ساختار سیاسی و اداری هخامنشی در دوران کوروش و نقشی که بوروکراسی در اداره امپراتوری گسترده هخامنشیان ایفا کرده است اشاره شده است. اصلاحات اداری داریوش بخش دیگری از این مطالعه را دربر دارد و در پایان نویسنده خاطر نشان می کند که از شیوة رهبری و مدیریت هخامنشیان درسهای فراوانی می‌توان آموخت. در فصل ششم کتاب وزارت به عنوان مهمترین نهاد اداره امور دولتی عهد سلجوقی مورد بحث قرار گرفته است. در این فصل نویسنده بحث مفصلی درباره گمارش وزیر، آموزش و کارآموزی وی، پشتوانة مذهبی، فرهنگی و علایق وزیر و بالاخره جنبه‌های قوت و ضعف وزارت در عصر سلجوقی ارایه می‌دهد. فصل هفتم کتاب به کوشش‌های سلاطین صفوی و نقش بروکراسی صفوی در تجدید حیات اقتصادی و اجتماعی ایران اشاره دارد. نویسنده در این فصل به ساختار سیاسی صفویان و نقش پادشاهان و وزرای صفوی در اداره امور کشور می‌پردازد و مدعی است نظام اداری صفویان،‌نظامی فضیلت‌سالار است. بخش سوم کتاب نیز از سیاست و اداره امور در عصر پهلوی و مدیریت دولتی در جمهوری اسلامی ایران نیز سخن به میان آورده است. در فصل هشتم، روابط بوروکراسی و توسعه عصر محمدرضا شاع به توصیف درآمده است. نویسنده در این فصل انقلاب تحلیل نسبتاً جامعی از تحولات سیاسی و اداری این دوره ارایه می‌دهد. در این فصل نویسنده ایدئولوژی انقلاب سفید را مورد تحلیل داده و مدعی شده است که اگر نوسازی یک جامعه منشأ درونی نداشته باشد به احتمال زیاد، شکوفایی و توسعة همه‌جانبه را در پی نخواهد داشت. فصل نهم کتاب توصیفی از روابط بوروکراسی و نهادهای سیاسی در دوران پس از انقلاب اسلامی است. در این فصل محیط سیاسی بوروکراسی ایران مورد تحلیل قرار گرفته است. روابط قوای سه گانه و نهادهای سیاسی تأثیرگزار بر بوروکراسی به توصیف درآمده‌اند. تحلیل از ساختار بوروکراسی ایان و نظام خدمات کشوری ارایه شده است و در بخشهای پایانی فصل سازوکارهای نظرات بر بوروکراسی و چالش‌های عمده‌ای که فراروی مدیریت دولتی ایران قرار دارد مورد بحث قرار گرفته‌اند. فصل دهم کتاب شامل نکات عمده‌ای از تجارب حکومتداری و مدیریت دولتی ایران در دوره‌های گذشته است. در این فصل نویسنده کوشیده است شیوه‌های اداره امور دولتی ایران را آنچنان که نویسندگان کتاب توصیف کرده‌اند تلخیص کند و نکات قوت و ضعف ان را برشمرد با این امید که تجارب گذشته، آموزه‌هایی برای حال و آینده در بر داشته باشد.