درباره کتاب راهی دراز برای رسیدن به آب:

«راهی دراز برای رسیدن به آب» عنوان رمانی نوشته‌ی لیندا سوپارک است که بر اساس زندگی واقعی نوشته شده. داستان زندگی نوجوانان سودانی که درگیر جنگ شده‌اند. این کتاب این کتاب برنده جوایز جین آدامز در سال 2011، فلیکر تیل در سال 2012، گلدن سوئر در سال 2013 و ربه‌کا کودیل در سال 2015 شده است. کتاب مدعی نقل داستانی واقعی است و داستان مردم جنگ‌زده‌ی سودان را روایت می‌کند. جنگ داخلی بین مسلمانان سودان شمالی و مردمی با آیین‌های مختلف در جنوب سودان هر روز قربانی می‌گیرد. جنگی که گفته می‌شود برای مسلمان کردن مردم جنوب یا حتی برای دستیابی به منابع نفتی آن خطه در گرفت و جز آوارگی و از هم پاشیده شدن خانواده‌ها حاصل دیگری برای مردم نداشت. و سرانجام هم این دولت آمریکاست که مهر ختام به این جنگ می‌زند. به پیشنهاد مستقیم آمریکا و اجرای سازمان ملل در سال 2011 طی رفراندومی سودان جنوبی از سودان شمالی مستقل میشود. «پسران گمشده» لقب پسرانی بود که در این جنگ خانواده‌های خود را گم کردند یا از دست دادند و سالها در اردوگاه‌ها سرگردان بودند. خیلی از آنها در همین اردوگاه‌ها از بین رفتند، تا اینکه آمریکا تعدادی از آنها را پناه داد و تازه بعد از پایان جنگ بود که عدّه‌ای از آنها توانستند خانواده‌ی خود را پس از سال‌ها پیدا کنند.

راهی دراز برای رسیدن به آب را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

اگر می‌خواهید با یک روایت یک طرفه از آنچه در سودان اتفاق افتاده رو به شوید این کتاب را بخوانید. امّا این روایت به لحاظ تاریخی یکسویه و مخدوش است. سودان پهناورترین کشور اسلامی (دارای اقّلیت‌هایی از پیروان آیین‌های دیگر از جمله مسیحیت)، دولتی انقلابی در شمال آفریقا (متحّد بیست‌ساله‌ی جمهوری اسلامی ایران و حامی جنبش‌های انقلابی منطقه همچون حزب‌اللّه لبنان) و صاحب منابع نفتی قابل توجّه بود و این وضعیت تا اوایل دهه‌ی 90 میلادی دوام داشت. البتّه سودان هم، همچون مناطق دیگری از خاورمیانه درگیر مشکلات اقتصادی و فقدان آزادیهای سیاسی بود. جنگ داخلی بین شمال و جنوب به اشاره‌ی دولت‌های غربی و در رأس آنها آمریکا آغاز شد و پس از فرسایش طولانی مدّت این کشور، با ایفای نقش جدی آمریکا و اسرائیل (که سودان -آن چنان که بود- خطری جدی برای موجودیت و منافع آن به شمار می‌رفت به نحوی که در طول سالیان، بارها تأسیسات صنعتی و نظامی آن را در عین سکوت رسانه‌های غربی بمباران کرده بود) رفراندومی با نتیجه‌ای کمابیش از پیش تعیین شده در آن برگزار شد که به جدایی دو سودان و تأسیس سودان جنوبی با دولتی مسیحی و تابع آمریکا و اسرائیل انجامید. چنانچه ملاحظه میشود در روایت –از قضا جذّاب و خواندنی- این کتاب، نه تنها این دقایق لحاظ نشده و مسأله به گونه‌ای دیگر بازنموده شده است، بلکه در نقطه‌ی مقابل، آمریکا ناجی این پسران و آنچه از زندگی‌هایشان باقی مانده است، معرّفی گردیده. و امتیاز پایان دادن به جنگ و آوارگی جنگ‌زدگان نیز یکسر به آمریکا تعلّق گرفته است.

بخشی از کتاب راهی دراز برای رسیدن به آب:

• بیشتر مردم شمال مسلمان بودند و حکومت هم می‌خواست از سودان کشوری مسلمان بسازد؛ کشوری که باورهای دین اسلام را اجرا کند. ولی مردم جنوب دین‌های مختلفی داشتند و نمی‌خواستند به زور مسلمان شوند. برای همین با شمال وارد جنگ استقلال شده بودند. جنگ در تمام سودان جنوبی گسترده بود و حالا هم به جایی که سالوا زندگی می‌کرد رسیده بود. بچه‌ها خود را روی زمین کشیدند. بعضی‌هایشان گریه می‌کردند.