کتاب ارتباطات آئینی؛ از گفتگو های روزمره تا جشن های رسانه ای شده کتاب پیشرو دربارة آیین، ادبیات آیینشناسی، کاربرد اصطلاح آیین در ادبیات مطالعات ارتباطی، آیین به عنوان پدیدهای ارتباطی و ارتباطات به مثابه پدیدهای آیینی است. این کتاب آیینها را بعنوان امور، راههای انجام آنها و یک مفهوم لحاظ میکند و رسالهای کتابشناختی و ممارستی در نظریه محسوب میشود. این کتاب، از دو بخش اساسی تشکیل شده است: بخش اول که به بحث درباره آیین و توضیح مفاهیم مرتبط با آن میپردازد؛ بخش دوم که به توضیح و تحلیل نحوه کاربرد "آیین" در نظریهپردازی و فهم ارتباطات اختصاص یافته است. کتاب ارتباطات آیینی را در واقع باید کتابی دانست که تلاش میکند پلی بین رشتههای مختلف از مردمشناسی و جامعهشناسی گرفته تا مطالعات ارتباطات و رسانهها برقرار کند. از همین رو کتاب رودنبولر از دو بخش مجزا تشکیل شده است. بخش اول تماماً به معرفی و تحلیل رویکرد نئودورکیمی نویسنده در باب آیین اختصاص دارد. نویسنده در این بخش که از 6 بخش تشکیل شده است به ارائه تعاریف مختلف از آیین و رد تعاریف ناکارآمد از این مفهوم میپردازد و انتهای این بخش تلاش میکند پیوندی بین مطالعه ارتباطات و مسائل آیینی برقرار کند. در بخش یا بهره دوم که در قالب شش فصل به نگارشدرآمده است، نویسنده میکوشد تا با ذکر تحقیقات و مطالعات انجام شده هم از جهت نظری و هم در عرصه عمل، کارآییهای مفهوم آیین را در درک پدیدههای رسانهای تشریح کند. رودنبولر پس از تحلیلی مفهومی از کارآییهای مفهوم آیین در مطالعه ارتباطات به ذکر تفصیلیتر کاربرد این مفهوم در ارتباطات رسانهای شده، خصلتهای آیینی فرهنگ رسانهای شده معاصر، حوزههای سیاست و معانی بیان، صور ارتباطات آیینی در زندگی روزمره میپردازد. فصل دوازدهم کتاب، از سویی جمعبندی مباحث بهره دوم کتاب و از سوی دیگر مقدمهای برای نتیجهگیری کتاب است. فصل سیزدهم تحت عنوان "ضرورت آیین برای موجود انسانی" به تحلیل آیین در گستره زندگی جمعی بشر و ناگزیر بودن رفتارهای آیینی اختصاص یافته است.