کتاب اخلاق و محیط زیست (رهیافتی اسلامی) یکی از معماهای پیچیده و ذوابعاد در جهان سیاست و روابط و مناسبات قدرت در جامعة بشری، رابطة اخلاق و سیاست است. جایگاه اخلاق در نظام اجتماعی آدمیزادگان از دیرباز مورد توجه و امعان نظر متفکران و مصلحان و مکاتب مختلف الهی و بشری قرار داشته است. سؤال مهمی که این کتاب به دنبال یافتن پاسخ آن است؛ این است که آیا اکتساب فضایل اخلاقی در حوزة قدرت سیاسی و پارادایم حاکم بر آن مانند ساحت فردی نیز مطلوب است؟ به عبارت دیگر آیا کسب فضائل اخلاقی و پایبندی به آنها در عرصة عمل و رفتار صرفاً مربوط به انسان‌هایی است که خارج از دایره قدرت سیاسی قرار دارند و یا اینکه پایبندی به اصول مزبور در تمام حوزه‌های حیات بشری از جمله حوزه سیاست، مطلوب و لازم‌الرعایه است؟ در تمام حوزه‌های حیات بشری از جمله حوزه سیاست، مطلوب و لازم‌الرعایه است؟ این اثر در چهار فصل گرد آمده است. فصل اول تحت عنوان «کلیات»، مشتمل بر کلیات و تعاریف لغوی و اصطلاحی مفاهیم اخلاق و سیاست و دیگر مفاهیم مرتبط با حوزة سیاست مانند قدرت، اقتدار و دولت است. همچنین در این فصل جهت تنقیح دقیق‌تر موضوع، به گفتمان مربوط به فلسفة اخلاق در میان متفکران و صاحب‌نظران اسلامی و نحله‌های مختلف فکری در جهان اسلام و مغرب زمین، اجمالاً پرداخته شده است. فصل دوم با عنوان «اخلاق و سیاست در فلسفة سیاسی غرب»، رابطه اخلاق و سیاست در آموزه‌های متفکران برجستة مغرب زمین و اندیشه‌های کلاسیک در غرب، اعم از اندیشه‌های متفکران یونانی و متفکران مسیحی مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است. فصل سوم که مهمترین فصل پژوهش است با عنوان «رابطة اخلاق و سیاست در فلسفه سیاسی اسلام»، به بررسی آموزه‌ها و ادبیات دینی و اسلامی پیرامون رابطة اخلاق و سیاست بر پایه مبانی قرآنی و رهنمودهای روائی (سنت) اختصاص یافته است. هدف عمدة این فصل، گردآوری مهمترین رهنمودهای دینی و سیره عملی پیامبر اکرم (ص) و حضرت امیر (ع) جهت تبیین «سیاست اخلاقی» و مؤلفه‌های آن در آموزه‌های اسلامی است. در فصل چهارم با عنوان «ازتاب رابطة اخلاق و سیاست در آموزه‌های فارابی، غزالی و خواجه نظام‌الملک»، رابطة اخلاق و سیاست در سه حوزة اصلی اندیشه‌های کلاسیک سیاسی در اسلام و ایران، یعنی حوزه سیاست فلسفی، حوزة اندیشه‌های دینی ـ سیاسی و اندیشه‌های سلوکی یا سیاستنامه‌نویسی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در فصل پایانی به منظور تسهیل در این مطالعة تطبیقی، آموزه‌های فارابی، به عنوان مهمترین نماینده حوزة سیاست فلسفی در جهان اسلام، آموزه‌های اخلاقی غزالی در تبیین سیاست اخلاقی اسلامی، به عنوان نماینده برگزیده و مختار حوزة سیاست دینی، و رهنمودهای خواجه‌نظام‌الملک طوسی، به عنوان نمایندة برگزیدة حوزه سوم یعنی حوزه اندیشه‌های سلوکی یا سیاستنامه‌نویسی، مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه تطبیقی رابطة اخلاق و سیاست در گفتمان فلسفی، دینی و ایرانشهری در سه حوزه یاد شده، مبین افتراق و اشتارک آموزه‌های نحله‌های مختلف فکری و سیاسی در ایران و جهان اسلام، پیرامون دو مقولة مهم زندگی اجتماعی آدمی یعنی اخلاق و سیاست است.