کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ نوشتهٔ رونالد بی‌ توبیاس با ترجمه ابراهیم راه نشین می باشد. انتشارات ساقی این کتاب را منتشر کرده است. این اثر منتشر شده دربارهٔ «پیرنگ» یا چهارچوب در داستان و طرز ساخت آن است.

درباره کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ؟

کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ؛ و طرز ساخت آن ها در 26 فصل نوشته شده است، دربارهٔ پیرنگ است. پیرنگ را پلات (Plot) یا طرح نیز می‌نامند. پیرنگ یکی از عناصر داستان است که در داستان‌نویسی، رمان‌نویسی نمایشنامه‌نویسی و فیلمنامه‌نویسی استفاده می شود. پیرنگ یا پلات را می‌توان ساختمان هر اثر داستانی و دراماتیک دانست که نیازمند طراحی، پردازش و پرداخت است.

نویسنده در کتاب با طرح سوال هایی دربارهٔ چیستی پیرنگ و انواع آن، قدمت آن را به اندازهٔ قدمت خود ادبیات می‌داند. او عقیده داردکه پیرنگ یک نیرو است که در تمام داستان جریان دارد، که تمام اتم‌های زبان را جذب می‌کند (لغات، جملات و بند‌ها) و آن‌ها را بر اساس هدف و منطق مشخصی سازماندهی می‌کند (شخصیت، عملکرد و مکان). این تأثیر فزایندهٔ پیرنگ و شخصیت است که همه چیز را خلق می‌کند.

رونالد بی‌ توبیاس در کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ؛ و طرز ساخت آن ها نشان می‌دهد که چطور می‌توان پیرنگ را در داستان بسط و گسترش داد. این کتاب همچنین نشان می‌دهد که چگونه هر نوع پیرنگی را که به‌عنوان موضوع انتخاب می‌شود، می‌توان به کار برد و آن را به‌طور یکنواخت و به‌نحوی کارآمد در سراسر داستان گسترش داد.

 کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب را به دوستداران هنرهای داستان‌نویسی، نمایشنامه‌نویسی و فیلمنامه‌نویسی و همهٔ افرادی که می‌خواهند دربارهٔ پیرنگ بیشتر بدانند پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ می خوانیم:

مفهوم مرکزی ساختار عمیق، یک نظام اخلاقی است. لطفاً عصبانی نشوید، منظور من این نیست که نوشته‌ی شما باید تا حدود زیادی ده فرمان، فرایض مسیح، یا زندگی خوب و سالم را انعکاس دهد. این‌جا، منظور من از لغت «نظام اخلاقی» ، اساسی‌تر و بنیادی‌تر از آن چیزهایی است که به محض شنیده شدن در جامعه‌ی امروزی ما، به عنوان اولین معنی به ذهن خطور می‌کنند.

هر قطعه‌ی ادبی و هر فیلمی که تا به حال ساخته شده، یک نظام اخلاقی دارد. صرف نظر از این که اثر مورد نظر، هنری یا زشت و زننده است، یک ساختار اخلاقی دارد و برای ما جهانی را ایجاد کرده و باید و نبایدهای آن‌ را بیان می‌کند. داستان، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، به ما می‌گوید که باید چطور رفتار کنید و چطور رفتار نکنید، چه چیزی درست است و چه چیزی غلط، چه رفتاری مقبول است و چه رفتاری نامقبول. این نظام اخلاقی تنها در جهانِ این داستان اعتبار دارد. یک کار داستانی ممکن است همان استانداردهای اخلاقی را منعکس کند که بیش‌تر ما با آن دست به گریبان هستیم، و ممکن است بگوید «فریب دادن» ، «دزدی کردن» ، و «تجاوز به حقوق همسایه» نه‌تنها عمل زشت و زننده‌ای نیست، بلکه حتی عمل پسندیده‌ای هم هست. مجرم نه‌تنها تنبیه نمی‌شود، بلکه در واقع مستحق پاداش است.