کتاب یادداشت‌های سفر شهید صیاد شیرازی(ماموریت‌های میدانی معارف جنگ) شهید صیاد شیرازی هیچ‌گاه جنگ را پایان‌بخش فعالیت‌های خود نمی‌دید. از این‌رو در سال 1373، برای انتقال دانش و تجربیات جبهه و جنگش در دانشگاه افسری امام علی(ع) مشغول تدریس شد و سپس هیأتی را با عنوان «معارف جنگ» ایجاد کرد تا خاطرات رزمندگان را از مأموریت‌های میدانی و پژوهشی، مناطق عملیاتی و عوارض باقیمانده از جبهه‌های جنگ، ضبط و ثبت صوتی و تصویری کند تا در تهران تکمیل و مدون شوند. محسن کاظمی در این مجال، در سال 1374، فرصت یافت تا به‌عنوان وقایع‌نگار سفرهای میدانی با این هیأت پیوند بخورد و در 9 سفرمیدانی، حوادث را به‌صورت لحظه‌به‌لحظه به ثبت برساند. او علاوه بر این، با تیزبینی‌های خود تمام فعالیت‌ها، سخنرانی‌ها، گفتارها، خاطرات، روش‌های مدیریتی و حتی مناجات‌های شبانه شهید صیاد شیرازی را ثبت کرد تا بعدها اثری که عرضه می‌کند، بر محور شخصیت شهید شیرازی استوار باشد. این یادداشت ها مربوط به مأموریت‌های میدانی و تحقیقاتی این گروه و با هدف ثبت دقیق برخیاز وقایع جنگ ایران و عراق است. نویسنده به عنوان وقایع نگار در این سفرهای میدانی از کردستان تا خوزستان همراه این گروه بوده و علاوه بر ثبتخاطرات همراهان شهید صیاد شیرازی و عدهای از امرای ارتشایران است در مواردی نیز به ابعاد شخصیت تیمسار صیادشیرازی پرداخته است. بازدید از جاده سنندج، قروه، روستای صلوات‌آباد، دهگلان، توضیحات تیمسار صیاد درباره عملیات محاصره پادگان سنندج، عملیات گردنه صلوات‌آباد و توضیحات دیگر سرداران، بازدید از اشنویه، بوکان، میاندوآب و سقز و توضیحات تیمسار صیاد دربارهپاکسازی این مناطق از دست ضد انقلاب، بازدید از مناطق عملیاتیطریقالقدس، چگونگی طرحریزیعملیات و شرح قرارگاه‌ها و تشکیل آنها از بخش‌های این کتابند. در سفردوم، گروه با اردوی دانشجویی دانشگاه امام علی (ع) همراه میشود وتیمسار صیاد توضیحاتی ارائه میدهد. بازدید از منطقه عملیاتی«فتحالمبین» و... موارد عمده نقل شده در این کتاب است. علاوه بر این، کتاب بر اساس ترتیب سفرها تدوین و فهرست شده است: مأموریت به کردستان، آذربایجان غربی، خوزستان، منطقه عملیاتی طریق القدس(1)، (2) و (3)، اردوی دانشجویی دانشگاه امام علی(ع)، منطقه عملیاتی فتح مبین و در نهایت، اردوی دانشجویی دانشگاه امام علی(ع). قسمتی از کتاب:بر روی تپه آثار زیادی چون پوکه‌های پوسیده فشنگ و ترکش‌های خمپاره و توپ دیده می‌شود. جاده معروف به«جاده پیروزی» یا «جاده فانوس» نیز کاملا پیداست. یکی از برادران سپاهی به صیاد پیشنهاد می‌دهد که اسم جاده فانوس را جاده شهید صفوی به نام یکی دیگر از شهدا بنامیم، شیرازی ضمن قبول پیشنهاد، می‌گوید:« بهتر است جاده را جاده شهدای طریق القدس بنامیم.» سپس در طول جاده پیروزی حرکت می‌کنیم، بر خلاف سفر قبلی، این بار از گرد و غبار در امان هستیم.صفحه113