کتاب آموزش رسانه ای: یادگیری، سواد رسانه ای و فرهنگ معاصر دیوید باکینگهام در کتاب «آموزش رسانه‌ای» سعی دارد تمام حوزه‌ی آموزش رسانه‌ای را با دقت بپیماید و در این پیمایش راهی به سوی آینده پیش روی مخاطب قرار دهد. «آموزش رسانه‌ای» کتابی است که از چهار فصل تشکیل شده است. فصل اول مبانی آموزش رسانه‌ای است زیرا باید درباره ی رسانه‌ها آموزش دهیم و مطالعه کنیم؟ این فصل ادله‌ی مختلف آموزش رسانه‌ای و پیش فرض‌هایی که بر آن‌ها استوار گشته‌اند، می‌کاود. بخش اول این فصل، تاریخ این رشته، اهداف و اصول بنیادین آن را مورد ملاحظه قرار می‌دهد. بخش دوم، به محیط رسانه‌ای متغیر کودکان و معانی نهفته‌اش برای معلمین رسانه توجه دارد. بخش سوم، مفهوم سواد رسانه‌ای و کاربردها و محدودیت‌هایش را مورد بررسی قرار می دهد. این سه بخش، در مجموع مبانی جامع و امروزینی برای آموزش رسانه‌ای فراهم می آورد. فصل دوم کتاب، آخرین وضعیت رشته را می کاود. آموزش رسانه‌ای در عمل به چه می ماند؟ این حد اعلای پیشرفت در آموزش رسانه‌ای را با بررسی طیفی از مواد آموزشی و مستندات درسی منتشرشده نمودار می سازد. بخش چهارم به ملاحظه‌ی مبانی مفهومی آموزش و تعلیم رسانه‌ای، و نحوه‌ی کاربست آن در فعالیت‌های خاص کلاس درس می پردازد. بخش پنجم طیفی از راهبردهای تعلیم و تعلم عملی را مورد بررسی قرار می‌دهد. بخش ششم موقعیت واحد آموزش رسانه‌ای را درون و خارج از برنامه ی درسی مدارس می کاود. فصل سوم، یادگیری رسانه‌ای است. این فصل بر اساس تحقیقاتی که نگارنده و همکارانش بر روی کلاس در طی ده سال اخیر انجام داده‌اند، می‌باشد و به چیزی فراتر از آن‌چه که می‌بایست رخ دهد، و به برخی از واقعیات آموزش و یادگیری رسانه‌ای در کلاس‌های رسانه‌ای نظر می‌کند. بخش هفت به بررسی انتقادی می‌پردازد و بخش هشت به تولیدات خلاقانه رسانه. بخش نهم، این دو جنبه آموزش رسانه‌ای را با هم مورد توجه قرار می‌دهد تا بتواند یک مدل نظری منسجم، از فنون تعلیم و تربیت رسانه‌ای را ارائه دهد. فصل چهارم، سمت و سوهای نوی رشته و همان راه ترسیم شده به سوی آینده است. این فصل به بررسی برخی از چالش‌های پیش روی معلمین رسانه می پردازد. بخش دهم بحث تعلیم و تعلم را با توجه به برخی پرسش‌های دردسرسازی که از مطالعات و تحقیقات اخیر راجع به کلاس داری برخاسته، پی می گیرد. بخش یازده فرصت‌ها و امکاناتی را که به واسطه‌ی فناوری‌های نوین دیجیتالی فراهم گشته مورد بررسی قرار می دهد. و بخش دوازده نیز به ظرفیت آموزش رسانه‌ای خارج از نظام آموزشی رسمی توجه دارد.