کاربرد قدرت نرم مولف در کتاب پیش روی، تلاش نموده است تا ضمن بررسی انتقادی منابع سخت افزاری قدرت کشورها (نظامی گری)، به ضرورت های راهبردی تمسک به منابع قدرت نرم ـ بویژه از سوی کشورهای جهان سومی ـ اشاره داشته و از این طرق چشم اندازی نوین را در سیاست ورزی ترسیم نماید. برای این منظور کانون های قدرت شناسایی و مستند به تجارب کشورهای مختلف؛ معرفی شده اند که در این میان دیپلماسی عمومی حرف نخست را می زند. همچنین کتاب فوق پیش زمینه ای در جواب سئوالهای زیر می باشد: ابزارهای قدرت نرم مانند بازسازی بعد از جنگ، دیپلماسی عمومی، و کمک های خارجی در دراز مدت چه سهمی در خشک کردن بسترهایی که کشورهای ورشکسته برای شبکه های تروریسی فراهم می آورند، می تواند داشته باشند؟ اهمیت قدرت نرم برای تسلط بر قلب ها و ذهن ها و سرانجام از بین بردن خود شبکه های تروریستی و تأمین امنیت تا چه اندازه می باشد؟ کتاب فوق همراه با یک مقدمه از ناشر، در چهار بخش و در قالب چهارده فصل در مورد کاربرد قدرت نرم بحث می نماید. در مقدمه کتاب با عنوان «قدرت نرم حکومت اسلامی: منابع و کاربرد (با تأکید بر دیدگاه امام خمینی رحمه الله علیه»، مؤلف نخست به تبیین اختلاف معنایی دولت اسلامی با دولت مدرن غربی پرداخته است و سه معیار اصلی در حوزه اعمال قدرت با نگاه نرم افزاری ـ یعنی همیاری، همگنی و مسئولیت پذیری دولت ـ را مستند به اندیشه سیاسی امام خمینی (ره) تبیین می نماید. هدف از این تحلیل شناسایی ابعاد و سطوحی است که در آن قدرت نرم یا ایده، سازمان و رفتار دولت اسلامی عجین می شود. بخش اول با عنوان «جایگاه قدرت نرم»، از دو فصل تشکیل شده است که نویسندگان در مورد چالش ها و محدودیت های قدرت سخت، یا قدرت نظامی، برای مبارزه با تروریسم بحث می کنند. همچنین در این بخش شرایطی بیان می شود که از لحاظ تاریخی کشورهای ورشکسته پیش از ورشکستگی، دارای آن شرایط بوده اند. بخش دوم با عنوان «کشورهای ورشکسته و ملت سازی»، شامل فصلهای سوم تا پنجم می باشد. در این بخش نویسندگان به مرور موفقیت های تاریخی در اتخاذ رویکردهای مختلف و نه الزاماً رویکردهای اختصاصی برای مبارزه با کشورهای ورشکسته می پردازد. بخش سوم با عنوان «بازسازی بعد از جنگ»، فصول ششم تا دهم کتاب را شامل می شود و نویسندگان به صورت دقیق بر روی بازسازی بعد از درگیری تمرکز دارند. بخش چهارم با عنوان «دیپلماسی عمومی»، شامل فصول یازدهم تا چهاردهم کتاب می باشد که به طرح سومین مورد راهبرد امنیت ملی یعنی دیپلماسی عمومی می پردازد.
