کتاب بوی باران ( گلچینی از توصیه های اخلاقی-عرفانی ) توصیه هایی از امام خمینی (قدس سره) هدف از تلاوت قرآن مطلوب در تلاوت قرآن شریف آن است که [قرآن] در اعماق قلب انسان تأثیر کند و باطن انسان صورت کلام الهی گیرد، و از مرتبه ملکه به مرتبه تحقق رسد. و اشاره به این فرموده آنجا که [معصوم ]فرماید: «جوان مؤمن اگر قرائت کند، قرآن در گوشت و خون او وارد شود.» و این کنایه از آن است که صورت قرآن در قلب مستقر و جایگزین گردد به طوری که خود باطن انسان، کلام اللّه مجید و قرآن حمید گردد به اندازه لیاقت و استعدادش.[1] خودبینی مانع بهره بردن از قرآن یکی از آداب مهمّه قرائت قرآن که انسان را به نتایج بسیار و استفادت بی شمار نایل کند، «تطبیق» است. آنچنان که در هر آیه از آیات شریفه که تفکر می کند، مفاد آن را با حال خود منطبق کند، و نقصان خود را به واسطه آن مرتفع کند و امراض خود را بدان شفا دهد. مثلاً، در قصه شریفه حضرت آدم (علیه السلام) ، ببیند سبب مطرود شدن شیطان از بارگاه قدس با آن همه سجده ها و عبادت های طولانی چه بوده، خود را از آن تطهیر کند؛ زیرا مقام قرب الهی جای پاکان است، با اوصاف و اخلاق شیطانی قدم در آن بارگاه قدس نتوان گذاشت. از آیات شریفه استفاده می شود که مبدأ سجده ننمودن ابلیس، خودبینی و عجب بوده که کوس «أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِی مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِینٍ»[2] زد، و این خود بینی اسباب خودخواهی و خود فروشی ـ که استکبار است ـ شد؛ و آن، اسباب خود رأیی ـ که استقلال و سرپیچی از فرمان است ـ شد، پس مطرود درگاه شد. آنچه سبب مطرودیّت درگاه قدس است در هر کسی باشد مطرود است؛ شیطان خصوصیتی ندارد، آنچه او را از درگاه قرب دور کرد ما را نگذارد که به آن درگاه راه یابیم.[3]