کاشی خشت پختۀ لعاب داده است که از دیرباز جزئی از معماری به حساب می آمده است. ساخت کاشی های لعابی نخستین بار در قرن پنجم هجری در ایران رونق فراوان یافت و در چند نسل همۀ ساختمان ها با کاشی کاری های بسیار زیبا گوهرنشان شدند. دوران تیموریان و صفویان اوج رواج کاشی کاری در ایران است. امّا کاشی ها را از همان آغاز با نقوشی نقاشی و رنگین و نگارین می کرده اند که کتاب حاضر تحقیقی در این باره با تصویرهای نابی از آثار کاشی نگاری است. کاشی نگاری در تاریخ ایران اوج و حضیض های فراوان داشته است و آثار به جامانده از گذشته اغلب متعلق به عصر صفویه و بعد از آن است و به خصوص در قرن سیزدهم (سلسلۀ قاجار) نقاشی روی کاشی همه گیر بوده است و نمونه های زیبای فراوانی از آن دوره در دست است. از هنرمندان مشهور کاشی نگار میرزا عبدالرزاق را می توان نام برد که جلوه هایی از هنر و زندگی او در این کتاب آمده است.