کتاب حاضر، نگاهی انتقادی به شیوه های فراخوانی و انعکاس گفتمان های خودی (ملی) و دیگری در گزارش های مطبوعاتی مرتبط با یکی از مهمترین مناقشات سیاسی بین المللی است. مطالعه موردی انجام شده در این کتاب، برنامه هسته ای ایران است و نویسنده در این راستا تحلیل متنی، مطالعات مقایسه ای، و بافت سازی های سیاسی-اجتماعیِ گسترده ای را برای برسی هویت ملی در گزارش های مطبوعاتی انجام داده است. علاوه بر ارائه ی گزارش جامعی از نظریه و روش در تحلیل گفتمان انتقادی، کتاب بحث مفصل و ارزشمندی را نیز در خصوص فعالیت های روزنامه نگاری در ایران و بریتانیا مطرح کرده، بینش عمیقی نسبت به تحولات تاریخی «گفتمان های مستقر در ایران» عرضه می کند. در چهار فصل مجزا، روزنامه های مهم ملی و اثرگذار از هر دو کشور از لحاظ محتوا و راهبردهای خرد-زبانشناختی و کلان-گفتمانی به شکلی انتقادی تجزیه و تحلیل شده اند.