در سرتاسر عالم انواع بسیار گوناگونی از کهکشان ها وجود دارد. این چرخ‌های بزرگ، گوی‌ها و ابرهای ماده، اندازه و جرم‌های بسیار متفاوتی دارند. کوچکترین آنها متشکل از تنها چند میلیون ستاره و بزرگترین آن ها در حدود یک میلیون میلیون ستاره دارند. برخی از آنها تنها چند هزار سال نوری پهنا دارند و دیگرانی هم هستند که می توانند صدها برابر این اندازه را داشته باشند.
برخی از آن ها تنها دربردارنده ستارگان زرد و قرمز پیر هستند. در حالیکه برخی دیگر، کارخانه‌های ستاره‌ساز فروزان و انباشته از ستارگان سفید و آبی جوان و گاز و غبار هستند. ویژگی‌های کهکشان‌ها دربردارنده اسنادی از تاریخ و تحول آنها هستند، چندین دهه است که شکل‌گیری کهکشان‌ها تبدیل به معمایی در ذهن ستاره‌شناسان شده است. امروزه از تلسکوپ‌ها برای مطالعه کهکشان‌هایی که میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارند استفاده می‌شود تا زندگی اولیه آنها آشکار گردد.
نوری که از این اجسام به زمین می‌رسد هنگامی این کهکشان‌ها را ترک کرده که کیهان جوان بوده است. چنین چشم‌اندازهای دوری، جمعیت بسیار زیادی از کهکشان‌های نامنظم یا برخوردهای خشن و فعالیت شدید را نشان می‌دهد. ستاره‌شناسان اکنون در حال پیاده کردن مدل جدیدی از حیات کهکشان‌ها هستند این یک مدل رایانه‌ای از ساختار برگ مقیاس کیهان در زمانیست که عالم 2 میلیارد سال عمر داشته، در اینجا تمرکز ماده به شکل رشته‌ها نمایان است. ماده درون رشته‌ها آنقدر چگال است تا کهکشان‌هایی را که درون آن‌ها ستارگان برافروخته می‌شوند، شکل دهد. خوشه‌های کهکشانی در گره‌ها متمرکز هستند، یعنی جایی که رشته‌ها به هم می‌رسند، اما ابرخوشه‌های زنجیرگونه، منطبق بر رشته‌ها هستند. رنگ زرد نشان‌دهنده چگال‌ترین ماده است که با قرمز، آنگاه آبی و سپس سیاه دنبال می‌شود.