کتاب مردان بدون زنان : گویا موراکامی در سراسر زندگی اش از مردان بدون زنان نوشته است. دانشجویان آرام و کم حرف، آدم های سرگردان و گوشه گیر، غزلت نشین های میانسال که همگی از سوی زنانی که سر راهشان قرار گرفته اند، مورد عذاب و شکنجه واقع شده اند. مردان او در این هفت داستان بسیار متفاوت، اما در یک چیز مشترک اند: در هر موقعیتی که هستند، زخم عشق را در قلب و ذهن خود احساس می کنند. هفت داستان که گویا سرود عزا برای همه مردان تنهای جهان هستند، اما به طرز غریب و شیوه ای پر کشش خواننده را به خواندن دعوت می کنند
