کتاب خلاصه رمان های برجسته ١٥: جنگ و صلح -جلد ١ جنگ و صلح نام رمان مشهور لئو تولستوی، نویسنده شهیر روسی است. وی کتاب جنگ و صلح را در سال ۱۸۶۹ میلادی نوشت. این کتاب یکی از بزرگ‌ترین آثار ادبیات روسی و از مهم‌ترین رمان‌های ادبیات جهان به شمار می‌رود. این رمان به شرح مقاومت روس‌ها در برابر حمله‌ی ارتش فرانسه به رهبری ناپلئون بناپارت می‌پردازد و در آن بیش از ۵۸۰ شخصیت با دقت توصیف شده‌اند. منتقدان ادبی آن را یکی از بزرگ‌ترین رمان‌های جهان می‌دانند. محمدرضا سرشار 15 سال پیش، رمان «جنگ و صلح» لئو تولستوی را در حلقه نقد حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نقد می‌کرد که حاصل آن نقدها، یک کتاب 300 صفحه‌ای با نام «نگاهی تازه به جنگ و صلح» شد. پس از آن سرشار تصمیم گرفت رمان حجیم «جنگ و صلح» را که به زعم وی رمان ارزشمندی است تلخیص کند. رمان «جنگ و صلح» اثر لئو تولستوی اوضاع تاریخی و اجتماعی روسیه را در سال‌های 1805 تا 1820 (یک فاصله زمانی پانزده ساله از زندگی قهرمانان روسیه) به تصویر میکشد. وقایع این رمان، بر بستر دو جنگ بزرگ بین روسیه تزاری به سرکردگی «تزار الکساندر» و دولت فرانسه به رهبری «ناپلئون بناپارت» و یک دوره فترت کوتاه بین این دو جنگ جریان دارد. تولستوی در این رمان تاثیرات تاریخی جنگ‌های ناپلئونی را بر خانواده آریستوکرات روسیه شرح داده است. در متن رویدادهای بزرگ تاریخی آغاز سده نوزدهم،‌ ماجراهای زندگی دو خانواده اشرافی، ‌یعنی خانواده باکونسکی و راستوف،‌ ثبت می‌شود. رمان جنگ و صلح به نوعی همان شرح وقایع زندگی این دو خانواده است. گزیده‌ای که سرشار از رمان«جنگ و صلح» انجام داده است، متنی را در اختیار خواننده قرار می‌دهد که بدون از دست دادن ماجراهای اصلی کتاب، در جریان تمام «جنگ و صلح» قرار بگیرد. نظر مقام معظم رهبری در مورد کتاب جنگ و صلح: شما به آثار داستانی‌یی که وجود دارد، اگر نگاه کنید، شیرین‌ترین و هنرمندانه‌ترین نوشته‌های هنری و رمانهای بزرگ مربوط به بخش‌هایی است که ملتی دارد کار بزرگی از این قبیل انجام می‌دهد. «جنگ و صلح» تولستوی مربوط به مقاومت عجیب مردم روسیه است در مقابل حمله‌ی ناپلئون و حرکت عظیمی که مردم مسکو انجام دادند برای ناکام کردن ناپلئون. تولستوی کتابهای دیگری هم دارد، اما به نظر من این کتاب برجستگی‌اش به خاطر این است که کاملاً بر محور روح دفاع مردم روسیه است. (1384/06/31) در همه‌ی آثار داستانی گذشته‌ی ما، یک اثر مثل «بینوایان» ویکتورهوگو، یا مثل «جنگ و صلح» تولستوی پیدا نمی‌کنید. این آثار، مثل کاخهای بسیار پرشکوه و باعظمتی است که نظیرشان وجود ندارد. قرن نوزدهم، خیلی نویسنده دارد. شما ببینید روسیه چقدر نویسنده دارد؛ فرانسه چقدر نویسنده دارد! باید گشت و عواملش را پیدا کرد که علت چیست که قرن نوزدهم، از لحاظ داستان‌نویسی، یک قرن فوق‌العاده است؟ بیانات در دیدار اعضای «دفتر ادبیات و هنر مقاومت» حوزه‌ی هنری سازمان تبلیغات اسلامی - 1371/04/22