عکاسی با این دستمایه و کارایی، دارای تاریخی است که نقاطی از آن مبهم و روشن نشده باقی مانده است. یکی از این نقاط مبهم اصل پیدایش عکاسی در 1839 است. زیرا صرف نظر از نمامی پژهش هایی که از زمان های بسیار دور تا اواسط سده نوزدهم موجبات پیدایش عکاسی را فراهم آوردند، در حول و حوش 1839، که زمان اعلان نخستین شیوه عکاسی است، دست کم چهار نفر به صورت تقریبا همزمان شیوه تصویرنگاری تازه ای را که بعدها " عکاسی" نام گرفت با تفاوت هایی کشف کردند.

 کتاب " سرگذشت پیدایش عکاسی" به مناسبت صد و پنجاهمین سالگرد پیدایش عکاسی در 1989 به کوشش مرکز ملی عکاسی فرانسه به چاپ رسید. در این اثر نویسنده سعی کرده با دیدی عاری از تعصب و جانبداری ملی و با استفاده از کلیه اسناد و مدارک، حتی نامه ها و یادداشت های شخصی افراد، سهم این چهارتن را در اختراع عکاسی روشن سازد. هدف از ترجمه کتاب " سرگذشت پیدایش عکاسی" این نبود که گوشه های مبهمی از حساس ترین مراحل پیدایش عکاسی برای خوانندگان فارسی زبان روشن شود، بلکه مقصود این بود که برای مورخانی که به اسناد تاریخ عکاسی ایران دسترسی دارند و مایلند به تحلیل این تاریخ بپردازند، مأخذی ارائه شود که منشأ اصلی تاریخ مزبور را که نطفه آن در اروپا بسته شد شرح دهد، کیفیت شیوه های اولیه عکاسی را توام با تشریح توالی تاریخی آنها روشن نماید و نمونه هایی از تصاویر حاصل از این شیوه ها را ارائه کند.