کتاب چهل هفته انتظار اثر نرجس خاتون آیتی، تلفیقی زیبا از علم پزشکی و نگاه انسانی و معرفتی به دوران بارداری است. نویسنده، که خود پزشک متخصص زنان و زایمان است، نامه‌هایی خطاب به جنین درون خود نوشته که در آن‌ها هم دانش علمی رشد جنین را بازگو می‌کند و هم از دریچه‌ای مادرانه و معنوی، لحظه‌لحظه این انتظار را توصیف می‌کند. این اثر، علاوه بر ارائه اطلاعات دقیق درباره وضعیت جسمانی و رشد هفتگی جنین، نگاهی الهی و اخلاق‌محور به فرآیند بارداری دارد و به مادران کمک می‌کند تا پیوندی عمیق‌تر با نوزاد و نقش مادری خود برقرار کنند.

درباره کتاب چهل هفته

چهل هفته انتظار شامل نامه‌هایی است که در هر هفته از بارداری نوشته شده‌اند و جنبه‌ای علمی و روحی را در کنار هم دارند. کتاب از خلقت انسان و عظمت آفرینش آغاز می‌کند و به‌تدریج وارد شرح تکامل اعضای بدن جنین، از قلب و مغز تا اندام‌های دیگر، می‌شود. نویسنده در قالب این نامه‌ها با زبان لطیف، شیرین و صمیمی، مادران را با تغییرات بدن خود و رشد فرزندشان آشنا می‌کند و در عین حال، فضایی تأمل‌برانگیز برای پرداختن به نقش الهی مادر در این مسیر پدید می‌آورد.
در کنار مباحث پزشکی مانند تغذیه، مراقبت‌های بهداشتی و تغییرات هورمونی، مباحثی مانند صبر، توکل، تربیت دینی فرزند و آرامش روانی مادر نیز جایگاه مهمی در این نوشته‌ها دارند. این ترکیب منحصر به‌فرد باعث می‌شود کتاب نه‌تنها آموزشی، بلکه الهام‌بخش باشد و مادر را به دیدن بارداری به عنوان یک تجربه معنوی و رشد شخصی سوق دهد.

خواندن کتاب چهل هفته را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

کتاب چهل هفته انتظار مناسب تمام بانوانی است که در دوران بارداری به سر می‌برند یا قصد مادر شدن دارند. همچنین می‌تواند برای همسران، مربیان مهدکودک، مشاوران بارداری و حتی خانواده‌هایی که به دنبال سبک زندگی اسلامی-ایرانی در تربیت فرزند هستند، منبعی مفید و دلنشین باشد. این کتاب با نثری روان، علمی و در عین حال عاطفی، همراهی صمیمی برای مادران در مسیر شیرین و پرچالش بارداری است.

در بخشی از کتاب چهل هفته می‌خوانیم:

در طی هفته سوم جنینی سیستم قلبی - عروقی شروع به تکامل می‌نماید و اولین ضربان قلبی در بین روزهای بیستم تا بیست و دوم به وقوع می‌پیوندد.
نازنینم! امروز روز بیستم زندگی جنینی توست. مادرت تمام دیشب و امروز را با هیجان خاصی به تو فکر می‌کرد.
وقتی پدرت را دیدم با اشتیاق عجیبی گفتم:
"از امروز قلب او می‌تپد"
آری بیستمین روز جنینی، آغاز تپش قلب هر انسان است.
بگو ببینیم، تو با این قلب چه خواهی کرد؟
با قلب پاکت چه کسی را دوست خواهی داشت؟
نازنینم! مواظب قلب رئوفت باش که امواج خروشان خودخواهی‌ها و طوفان‌های سهمگین شهوات و بادهای سرد و بورانی حسادت‌ها و ریاکاری‌ها آن را له نکنند، آن را نپوسانند، آن را تکه تکه نکنند و اگر روزی خواستی دریچه قلبت را به روی آفتاب بگشایی؛ خوب بیندیش که می‌خواهی قلب پرشورت را به کدامین قلب پیوند بزنی، که آیا با این اتصال محبت‌آمیز آیینه دلت صیقل می‌خورد یا کدر می‌شود، که این پیوند، قلب تو را وسعت می‌بخشد آنقدر که به یاد همهٔ هستی بتپد یا آن را کوچک می‌کند، آنقدر که حتی به اندازهٔ شخص سومی هم جا نداشته باشد.
ببین که این رشتهٔ پیوند، تو را از محدودیت دنیا آزاد می‌کند یا در مال و منال دنیا طناب پیچ می‌نماید، آنقدر که نتوانی در هوای عبودیت حتی لحظه‌ای تنفس کنی.
ببین که قلبت چشمه می‌شود یا مرداب. ببین که آیا هنوزهم خدا را با همهٔ صفاتش دوست داری؟...
عزیزم! امیدوارم قلبی داشته باشی استوارتر از اینکه به سبب از دست دادن مال دنیا بشکند و لطیف‌تر از آنکه با دیدن محرومیت محرومان نشکند.
وسیع‌تر از آنکه با نگاهی هوس‌آلود ضربانش تندتر شود و عاشق‌تر از آنکه با عشق حقیقی ضربانش تندتر نشود.
قلبی مغرورتر از آنکه با تحقیر حقیری جریحه‌دار شود و قشنگ‌تر از آنکه با دیدن رد اشک به گونهٔ یتیمی جریحه‌دار نشود.
قلبی محکم و استوار و در عین حال پر از آرامش و لطافت. قلبی پر از شور و عشق، قلبی لبریز از معرفت.
دل لطیف و کوچکت را به "مقلّب‌القلوب" می‌سپارم تا لذّت رسیدن به "احسن الحال" را خودش به تو بچشاند.
مطمئن باش که مادرت "با همهٔ قلبش" تو را دوست دارد.