کتاب زندگی‌نامهٔ هافبک ایتالیایی آندره پیرلو به نام «می‌اندیشم پس بازی می‌کنم» چیزی دارد که کتاب‌های کمی آن را درونشان دارند، صداقت. پیرلو بدون شک یکی از باهوش‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ است و در کتابش بدون تعارف از افکارش حرف می‌زند. عنوان کتاب کمی از چیزی که انتظارش را داریم برایمان روشن می‌کند.

درباره کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم

کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم «می‌اندیشم پس بازی می‌کنم» سرگذشت خودنوشت آندره پیرلو (1979) بازیکن سابق فوتبال ایتالیا و تیم‌های اینترمیلان، آث‌میلان و یوونتوس است. پیرلو در رده‌های زیر 15 زیر 18 و زیر 21 برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد و در جام قهرمانی زیر 21 سال اروپا مقام قهرمانی را برای تیمش به ارمغان آورد. او همچنین عضو تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 2002 و دارای مدال برنز المپیک 2004 است. در جام جهانی 2006 پیرلو بهترین پاسور گل و در 3 بازی هم بهترین بازیکن میدان شناخته شد و توپ برنز (سومین بازیکن برتر جام) و همچنین عضو تیم منتخب جام جهانی شد. او همچنین از اعضای تیم منتخب یورو 2012 بود و در سه بازی برترین بازیکن زمین شناخته شد. 

در بخشی از کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم می‌خوانیم 

بعد از چرخ، پلی‌استیشن بهترین اختراع بشر است؛ و از زمان به‌وجودآمدن آن، من بارسلونا را انتخاب می‌کردم، غیر از اوایل دورانی که تازه به میلان رفته بودم. نمی‌توانم دقیقاً بگویم که طی چند سال گذشته چند بازی مجازی انجام داده‌ام، ولی اگر بخواهم یک چیز تقریبی بگویم، باید چهل برابر بازی‌های واقعی‌ام باشد. پیرلو در مقابل نستا یک دوئل کلاسیک در روزهای میلانلو بود. زود از خواب بیدار می‌شدیم، تا ساعت 9 صبحانه را خورده بودیم و طرف اتاق می‌دویدیم و تا 11 پلی‌استیشن بازی می‌کردیم. بعد زمان تمرین بود. بعد از تمرین سراغ بازی Fifa بر می‌گشتیم و تا 4 بعدازظهر بازی می‌کردیم. بازی‌های رو در روی‌مان آدرنالین خالص بود. من بارسلونا را انتخاب می‌کردم، ساندرو هم همین‌طور. بارسا در مقابل بارسا. اولین بازیکنی که انتخاب می‌کردم سریع‌ترین آن‌ها بود، ساموئل اتوئو.