کتاب از معرفت دینی تا حکومت دینی اگر آدمی در همین محدوده هفتاد سال مطرح باشد به بیش از سه اصل علم و اطلاعات، قراردادها و منافع مشترک هیچ احتیاج ندارد. در این سطح بر فرض، خدا اثبات شود و یا در اعتقاد انسان ریشه بگیرد و بر فرض هم که رسول و ولیّ و مذهب، موثر و مفید باشند، اما هیچ ضرورتی ندارند و لازم نیست که مبنای زندگی فردی و جمعی انسان باشند. این زندگی بیشتر از علم و قرارداد و منافع مشترک، چیز دیگری را نمی خواهد.اما اگر آدمی برای وسعتی بیش از هفتاد سال و با توجه به عوالمی دیگر، چه محتمل و چه متیقن بخواهد برنامه ریزی کند و بخواهد برای این استمرار و ارتباط حساب باز کند، دیگر علم و تجربه و قراردادها و منافع مشترک کارگشا نخواهند بود و نه تنها علم که حتی عقل و فلسفه او و عرفان و قلب او هم کفاف این همه رابطه را نخواهند داد. در این وسعت، آدمی محتاج وحی است. در این مختصر، نشان داده شده که چطور وحی، یعنی بینات و کتاب و میزان، یعنی روش ها و اهداف و احکام، به تربیت رسول و تربیت او و روش هایش و با توجه به قدر و استمرار و ارتباط انسان و با توجه به ارزش ها و اهداف او، به تقدیر و تربیت و تشکل انسان روی می آورد و معرفتی را تشکیل می دهد که این معرفت به عهد و عبودیت و این عبودیت به جمع و جامعه و روابط آدمی و سپس به حکم و حکومت، می انجامد. این نوشته، نموداری است از معرفت دینی تا جامعه دینی، تا حکومت دینی که به مباحثی از قبیل شبهات در حوزه دین و حکومت دینی، حکومت در ادیان وحیانی، طرح کلی دین و نظام سازی و حکومت دینی در حوزه مسلمین و... می پردازد. زندگی بسیاری از ما با اعتقاد به امامت گره خورده است. با این طرح، راه خویش را در تاریخ آغاز نموده ودر این راه رنج ها برده ایم. این تاریخ خونین تشیع و این رگ های جوشان پدران ماست که دست های حاکمان مسلط را خضاب کرده و افق را رنگین! امروز و در این نسل، ما امامت را پذیرفته ایم ولی شاید طرح امامت برای خود ما که شیعه هستیم هم، گنگ و مبهم باشد. کتاب های «غدیر» و «تو می آیی» بر آن است تا ما را با زیر بناها و ضرورت و اهداف امامت و ولایت آشنا سازد. در ادامه این ها، دو کتاب «وارثان عاشورا» و « از معرفت دینی تا حکومت دینی» سعی دارد به یافتن تعریف جامعی از مفهوم حکومت و دین بپردازد و با ذکر خصوصیات حاکم، پاسخ این پرسش اساسی را به دست آورد که: آیا حکومت دینی معنایی دارد و این دو با هم جمع و ترکیب می شوند؟ و اصولاً چگونه یک حکومتی دینی می شود؟