در یکی از آتلیه های خیابان سنونسان در مونمارتر،نقاشی بود، لافلورنام که با پشتکار و علاقه و با نهایت خلوص کار میکرد. سی و پنج ساله که شد، نقاشی اش از فرط غنا و استحکام و احساس و طراوتی که در آن موج میزد، کارکرد غذای واقعی را پیدا کرده بود، نه فقط برای روح، که برای جسم هم مفید بود. کافی بود بیست یا سی دقیقه به یکی از تابلوهای او خیره شوید، انگار غذایی مثل رولت گوشت، مرغ بریان، سیب زمینی سرخ کرده، پنیر کامامبر، خامه شکلاتی یا میوه خورده باشید. بر حسب موضوع تابلو و ترکیب بندی و رنگ آمیزی آن، صورت غذا هم تغییر میکرد، اما همیشه بسیار مرتب و مفصل بود و حتی نوشیدنی هم کم نداشت.
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» میباشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir