کتاب سرمه ی سعادت 24: روش شناسی قصص به دلیل تأثیر زیاد قصه­ ها بر فطرت انسان و نقش سازنده ی آن در زندگی بشر، قرآن با بهره ­گیری از داستان های اقوام گذشته سعی کرده به هدایت و تربیت افراد بپردازد. قرآن بر خلاف قصه­ های بشری، محور داستان­ های خود را هدف و پیام قصه قرار می­دهد و از عناصر داستانی مانند شخصیت، زمان و مکان در حدی استفاده می­کند که از هدف اصلی قصه باز نماند. همین هدف محوری در داستان­ های قرآنی، باعث شده در نقل داستان­ ها از اسلوب های مختلفی استفاده کند که هم از نظر بلاغی اثبات­ گر اعجاز است و هم از نظر ساختاری، ادبی و هنری بسیار ارزشمند است. در داستان­ های قرآن عناصر داستان نویسی تابع پیام قصه هستند و یا تعدادی از داستان ها در سوره های مختلف تکرار شده تا تصویری کامل از داستان ارائه دهند. گاهی قرآن از روش تقطیع استفاده می­کند تا مخاطب را با خود همراه کند. این موارد در واقع اسلوب ساختاری قصه ها را تشکیل می دهند. در بحث اسلوب هنری، قرآن از جلوه های بسیار جذابی مانند زنده شمردن چهره های داستان استفاده می­کند تا تأثیر بر مخاطب افزایش یابد یا جملات معترضه ای در بین داستان می آورد تا هدف داستان به مخاطب گوشزد شود. در بین صحنه­ های یک حادثه آن چه که بیشتر موثر است برمی گزیند. هم­چنین الفاظ و عبارات بسیار دقیق را انتخاب می کند یا در قالب ایجاز و کنایه می ­آورد که از نظر اسلوب ادبی قابل تحسین است. قرآن برای آغاز یک داستان یا بیان راز داستان هم چنین در روش گفتگوی بین قهرمانان داستان، روش های متعددی را اتخاذ می کند تا مخاطب جذب داستان شود و قرآن بتواند در قالب داستان به هدایت و تربیت او بپردازد. این کتاب در پی بررسی موضوعات فوق الذکر است.