کتاب «7 عنصر که جهان ما را دگرگون کردند» نوشته جان براونی و ترجمه محمد جابر بهاری شامل مباحثی در مورد هفت عنصر آهن، کربن، طلا، نقره، اورانیوم، تیتانیوم و سیلیکون می باشد.
این کتاب درباره نحوه شکل گیری عناصر نیست بلکه روایتگر جهش بزرگ رو به جلویی است که انسانها در چندهزار سال اخیر با استفاده از عناصر در زندگی خود ایجاد کرده اند بطوریکه با بهره برداری از آنها توانسته اند تمدن، ساختارهای قدرت، بنیادهای اجتماعی و اقتصادی و حتی دانش خود نسبت به جهان هستی را شکل دهند.
انسان با آزاد کردن قدرت عناصر توانسته غول چراغ جادو را فرا بخواند. از مهار قدرت آهن در شکل فولاد و استفاده از آن در تمامی آسمانخراشها و صنایع سنگین گرفته تا آزاد کردن انرژی هسته ای و همچنین انرژی پایه ای ستارگان.
برخی عناصر مانند طلا و نقره شیفتگی بی پایان ما نسبت به عناصر را نشان می دهند. این عناصر در طول اعصار پایه ثروت کشورها و چه بسا کشورگشایی ها بوده اند.
امروزه پیشرفت علم و دانش بشری رشدی نمایی پیدا کرده است و این رشد خود را مدیون دو عنصر اساسی است: کربن که در شکل سوختهای فسیلی انرژی در دسترس برای بشریت را فراوان و در دسترس کرده است و همچنین عنصر سیلیسیوم، عنصری که پایه ترانزیستورها در کامپیوترها میباشد بطوریکه قدرت پردازش اطلاعات را برای بشر میلیاردها بار سریعتر کرده است.
هر چند استفاده از عناصر موجبات پیشرفت بشر را فراهم نموده است ولی می توان گفت این پیشرفت بسان چاقویی دو لبه است.عناصر عامل تمامی موفقیتها و دردهای عظیم بشری هستند.
انفجار بمبهای هسته ای در ژاپن، جنایتهایی که برای کسب ثروت و انبارش طلا و نقره در طول تاریخ رخ داده است، استفاده از آهن و فولاد در سلاح های جنگی و خطراتی چون گرمایش جهانی و آخرالزمان هسته ای که ناشی از رها کردن افسار قدرت عناصر و استفاده دیوانه وار انسان از عناصر است همه و همه روی دیگر سکه هستند.