رمان دختری در قطار، اثر نویسنده بریتانیایی پائولا هاوکینز، در سال 2015 منتشر شد و به سرعت به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌تایمز تبدیل شد. این رمان دلهره‌آور و روانشناسانه، ترکیبی از روایت‌های پیچیده، شخصیت‌پردازی دقیق و کاوش در روان شخصیت‌ها را ارائه می‌دهد. داستان، در عین داشتن کششی قوی، به موضوعاتی مانند خیانت، هویت، و تأثیرات روانی شکست‌های عاطفی می‌پردازد و خواننده را تا انتهای کتاب در تعلیق نگاه می‌دارد.

درباره کتاب دختری در قطار

داستان، زندگی زنی به نام راشل را روایت می‌کند که پس از طلاق از همسرش تام، زندگی‌اش دچار فروپاشی شده است. او که از خیانت و ترک‌شدن رنج می‌برد، به مصرف الکل و خیالبافی پناه می‌برد. راشل هر روز با قطار به لندن می‌رود و در مسیر، از پنجره قطار، زوجی به نام‌های مگان و اسکات را مشاهده می‌کند. او زندگی این زوج را آرمانی تصور می‌کند و درباره آن‌ها رویاپردازی می‌کند.
اما زمانی که مگان ناپدید می‌شود، زندگی راشل وارد مرحله‌ای جدید می‌شود. مگان، زنی که راشل او را تحسین می‌کرد، درگیر رابطه‌ای پنهانی با تام، همسر سابق راشل، بوده است. حال، این پرسش به وجود می‌آید که آیا راشل نقشی در گم‌شدن مگان داشته است؟ و رابطه میان این افراد چگونه سرنوشتی برای آن‌ها رقم می‌زند؟
رمان با ساختاری غیرخطی و روایتی از زبان چند شخصیت، داستان را پیش می‌برد. هر شخصیت از زاویه دید خود، بخشی از ماجرا را بازگو می‌کند و این تنوع راویان، لایه‌های مختلفی به داستان می‌بخشد. فضای مرموز و فرم یادداشت‌گونه رمان، خواننده را به کشف حقیقت وادار می‌کند.

خواندن کتاب دختری در قطار را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

دختری در قطار برای علاقه‌مندان به ادبیات معمایی، دلهره‌آور و روانشناختی مناسب است. کسانی که به داستان‌هایی با شخصیت‌پردازی عمیق و روایت‌های چندلایه علاقه دارند، از این کتاب لذت خواهند برد. همچنین، اگر از طرفداران آثار جنایی یا داستان‌هایی درباره تأثیرات روانی خیانت و بحران‌های شخصی هستید، این کتاب برای شما جذاب خواهد بود.

در بخشی از کتاب دختری در قطار می‌خوانیم:

آرامم. حس خیلی بهتری دارم؛ انگاری هر چیزی ممکن است. من رها هستم...یک روز معلم دبستانم گفت که من همه‌کاره و ‌هیچ‌کاره‌ام. آن موقع منظورش را نمی‌فهمیدم، تا اینکه همه چیز دستم آمد؛ دختر فراری، عاشق دلباخته، همسر، پیشخدمت، مدیر گالری، پرستار بچه و چند مورد دیگر مثل این‌ها. چه کسی می‌داند فردا چه چیزی می‌شوم؟ واقعا منظورم این نیست که آرام هستم؛ کلمات همینطوری از دهانم در آمد.