کتاب روزهای آخر بخش مهمی از ادبیات مکتوب ایران در سالهای دهه هفتاد و هشتاد را یادداشتها، روزنوشتها و خاطراتی تشکیل میدهد که بازماندگان از مهمترین حادثه ایران در نیم قرن گذشته، یعنی جنگ تحمیلی از این رویداد به ثبت رساندهاند. آنها از زاویه نگاه خود برای ثبت در تاریخ و حافظه جمعی نسلی که پس از آنها در این سرزمین رویش پیدا کرد و رابطهای با آن نبرد و مردانش پیدا نکرد؛ به روایت از افرادی پرداختند که از نوجوان تا جوان تمامی آنچه داشت و نداشت را در طبق اخلاص قرار داد و به دفاع از سرزمین خود پرداخت.