کودتای نظامی از آغاز پیدایش تاکنون به روشی برای تغییر دولت بدل شده است. جامعهٔ ایران چه تجربه‌هایی درزمینهٔ کودتا داشته است؟ چه نوع کودتاهایی در این سرزمین رخ‌داده است؟ علل وقوع کودتاهای مختلف چه بوده است؟ کودتا به پیروزی کدام نیروهای سیاسی انجامیده و کدام نیروها را از میدان بیرون رانده است؟ چه نوع حکومتی جایگزین نظام پیشین شده است؟ یزدانی در کتاب کودتاهای ایران تاریخ پنجاه‌سالهٔ ایران را بازگو نمی‌کند، بلکه می‌کوشد به این پرسش‌ها پاسخ دهد و آن‌ها را تحلیل کند. فصل یکم این کتاب مبحثی نظری و تاریخی دربارهٔ پدیدهٔ کودتاست. در فصل‌های دوم تا پنجم کودتاهای ایران بررسی می‌شوند؛ براندازی مجلس اول، برچیدن مجلس دوم، سوم اسفند 1299 و 28 مرداد 1332. یزدانی در فصل پایانی کتاب می‌کوشد شاخصه‌های مشترک این چهار کودتا را بیابد و بررسی کند که آیا می‌توان الگوی مشترکی در کودتاهای ایرانی یافت.

خلاصه کتاب:

غصب حاکمیت با ابزار نظامی موضوع تازه‌ای نیست. چند پژوهشگر نخستین نمونه‌های کودتا را در تمدن‌های چند هزار سال پیش یافته‌اند. اریک کارلتون سرزمین مصر در سدهٔ چهاردهم پیش از میلاد را گهوارهٔ کودتاهای بعدی می‌داند. سرداران در ایران ساسانی مدعیان تاج‌وتخت بودند. بهرام (وهرام) چوبین، فرمانده سپاه ایران، پادشاهی خسروپرویز را نپذیرفت و به پایتخت سپاه کشید. خسرو گریخت و بهرام تاج شاهی بر سر نهاد. سرانجام خسرو به یاری رومی‌ها و ارمنیان بهرام را در هم شکست و او را از سرزمین ایران گریزاند. در سال‌های پایانی پادشاهی ساسانیان، یکی از سپهبدان به نام رستم (رستهم) فرخزاد بر پایتخت دست انداخت و ملکهٔ ساسانی، آذرمی دخت را از تخت به زیر آورد و کور کرد؛ اما خود بر جای او ننشست، بلکه به شاه سازی پرداخت. به‌این‌ترتیب، در مدت چهار سال، ده شاهنشاه بر امپراتوری ساسانی حکومت راندند و...