سنت گرایی از جریان های فکری-عرفانی ای است که به نحو ریشه ای منتقد و مخالف تجدد است. این جریان با رنه گنون ایجاد شده و با فریتیوف شوان ادامه یافته است. آناندا کوماراسوامی، تیتوس بورکهارت، مارتین لینگز و هیوستن اسمیت از دیگر چهره های مشهور این جریان اند. از آنجا که یک ایرانی نامدار - سید حسین نصر - دل در گرو سنت گرایی داشته و شاگرد شوان و مرشد و راهنمای بخش شایان توجهی از این جریان بوده و هست، سنت گرایی در ایران نیز در طول چند دهه پیش و پس از انقلاب برد و نفوذ یافته و موافقان و مخالفان قابل توجهی پیدا کرده است. سنت گرایان که در حقیقت فرقه ای عرفانی اند قائل اند به وحدت متعالی ادیان و مفهوم فراگیر "سنت" به مثابه جوهره معنوی مشترک عالم ماقبل تجدد. آنان دین و هنر و فلسفه و علم و ادبیات را از این منظر می بینند و آنها را بر اساس دو گانه های سنتی / مدرن و قدسی / عرفی بازسازی و بازگویی می کنند.