ادبیات ستیزنده: تبیین جامعهشناختی تولید و محتوای گفتمان ادبیات داستانی سیاسی در دهههای چهل و پنجاه شمسی ادبیاتِ ستیزنده با بهرهگیری از نظریههای روبرت وسنو، رندال کالینز، میخائیل باختین و منصور معدل، شیوهی شکلگیری و محتوای ادبیات داستانی سیاسی دهههای چهل و پنجاه را در بستر تحولات گفتمانی جامعهی ایران در این دو دهه میکاود، و با تحلیل رمانهایی از احمد محمود، سیمین دانشور، صادق چوبک، ابراهیم گلستان و جلال آلاحمد نشان دهد که چگونه گفتمانهای جامعه شکل و محتوای این آثار را رقم زدهاند. این مطالعهی بینارشتهای محل تلاقی جامعهشناسی، ادبیات، زبانشناسی، و تاریخ است و ذیل شاخهی جدیدی از جامعهشناسی ادبیات جای میگیرد که میتوان آن را «جامعهشناسی ادبیات داستانی سیاسی» نامید.