کتاب چین و ژاپن به خلیج عطرآگین ژاپن وارد می‌شویم. یکی از زیباترین دریاهای جهان، دریای مدیترانه‌ای ژاپن در مقابل ما می‌گسترد، خندان در آفتاب بهاری. باریک، کم‌عمق، شاداب، با فریبندگی وصف‌ناپذیر. نهصد و چهل جزیره کوچک و بزرگ از این‌سوی تا آن‌سوی، گسترده‌اند. دهکده‌های ماهیگیری، خانه‌های چوبی کوتاه و کوچک که از باران سیاه شده است، و...

درباره کتاب 

بر دیوارها سخنان حکیمانهٔ کنفوسیوس نقش بسته است: شاه همچون باد است؛ مردم همچون علف. علف باید خم شود؛ چون باد بگذرد. باد گذشت، علف پژمرد، تنها سخن باقی ماند. ــ از صفحه 121 متن ــ
 کتاب پیشرو سفرنامه‌ای است که برای نخستین‌بار در سال 1938 منتشر شد و حاصل از بازدید نویسنده از خاور دور در سال 1935 است. به‌مرورزمان بخش‌هایی به سفرنامهٔ ابتدایی اضافه شد و همچنین همسر نویسنده که در سفر او را همراهی کرده بود، حاشیه‌هایی بر آن افزود.
 در بخش نخست کتاب تجربیات حاصل از سفر به ژاپن و در فصل دوم مباحث مربوط به سفر به چین جای گرفته؛ فصل سوم با عنوان «بیست سال بعد» آخرین نوشته‌های نویسنده را دربارهٔ کتابی که قرار بود دربارهٔ چین بنویسد، در خود جا داده است.

بخشی از کتاب

از درهای قرمز شینتو گذشتم و وارد پارک شدم و لرزیدم، اندیشیدم چه قدرت وسیعی نژاد سپید می‌داشت اگر ایمانی بزرگ داشتیم. اکنون یا بیهوده و فاضلانه لبخند می‌زنیم یا دیوانه‌وار در دوزخ فردیت می‌تنیم، ریشه‌کن شده، بدون پیوستگی، بدون امید. ژاپنی‌ها شاید به سرابی موهوم ایمان داشته باشند، اما به نتایج بزرگ، پرثمر، و عملی دست می‌یابند؛ حال آنکه ما که به چیزی ایمان نداریم به حقارت زندگی می‌کنیم و تا ابد می‌میریم.