«تابِ طنابِ دار» رمانی است با سه شخصیت اصلی؛ شخصیت هایی متضاد در فکر و عقیده و در جناح بندی سیاسی که هر کدام از آنها روایتی خاص خود را دارند. روایت هایی که هرکدام نشان از حرف ها و درد دل های بخشی از جامعه در ابعاد گوناگون دارد. از جوان دانشجویی که درگیر به ثمر نشاندن تلاش های خود و دوستانش در ستاد سبز دانشجویی است تا شخصیت دیگری که داستان ورودش به ماجرایی خطرناک را روایت می کند. تنوع روایت و شخصیت در کتاب موجب شده تا مخاطب بدون وجود رد پایی از نویسنده، خود از بین روایت های مختلف تصمیم گیرندۀ چالش های پیش روی داستان باشد. از طرفی در میان گره ها و چالش های داستانی، هر سه شخصیت درگیر عاطفه ای شخصی به دور از فضای سیاسی می شوند و برای رسیدن به مراد عاطفی خود تلاش می کنند و در اوج هیجان داستان، هر سه شخصیت باهم تلاقی می کنند و صحنه ای عجیب و جذاب را خلق می کنند. بخشی از کتاب: «بهزاد میکروفون را از روی اسپیکر برداشت و شروع کرد به خواندن آمار نظرسنجی ها. ستاد از هر ساعتی شلوغ تر بود و دَم غروب، بیرون ستاد و داخل مغازه پر بود از آدم. با توجه به اخباری که همین الان به ستاد سبز دانشجویی رسید، باید خدمت دوستداران آقای میرحسین موسوی اعلام کنم که طبق آخرین نظرسنجی یک مؤسسۀ حرفه ای، در یک هفتۀ پایانی انتخابات دولت دهم، آقای میرحسین موسوی با دو پله صعود، به جایگاه نخست محبوبیت در کشور رسیدند صحبت بهزاد به اینجا که رسید، آن قدر هیاهو شد که مجبور شد چند لحظه تحمل کند تا نفس هایی که در سینه حبس شده بود با شعار «یا حسین، میرحسین» بیرون بریزد.»