پراگماتیسم فلسفه‌ای است که اولین بار در آمریکا پدید آمد. ولی این امر بدین معنا نیست که تفکر پراگماتیستی محدود به این کشور است. پراگماتیسم مشتق از لفظ یونان (pragma) و به معنی عمل است. این اصطلاح را به اصالت عمل، عمل‌گرایی و غیره هم ترجمه کرده‌اند. این واژه اولین‌بار توسط چارلز سندرس پیرس، منطق‌دان آمریکایی در سال ١٨٧٨ به کار برده شد. ویلیام جیمز هرچه بیشتر به آن عمق و محتوا بخشید و هربرت مید آن را با امر اجتماعی گره زد و سرانجام جان دیویی پراگماتیسم را با آموزش و پرورش و سیاست عجین ساخت. اکنون، پراگماتیسم به نظریه‌ای مبدل شده است. به نظر پراگماتیست‌ها، اگر عقیده‌ای به نتیجه خوب و کارآمد برای انسان بینجامد، باید آن را حقیقی قلمداد کرد. این کتاب حاوی پیامی اخلاقی است و آن استقبال از کثرت‌گرایی و تساهل است که پانتم کوشیده آن را در قالب تقدم عمل بر نظر در میان اندیشه‌های فیلسوفان پراگماتیست به ذهن خواننده منتقل کند و همچنین سعی دارد اهمیت پراگماتیسم را در اندیشه معاصر برای خواننده نشان دهد.