کتاب فرهنگ نامه مهمانی شامل پنج فصل؛ تشویق به مهمان نوازی؛ آنچه شایسته میزبان است؛ آنچه شایسته میزبان نیست؛ آنچه شایسته مهمان است؛ آنچه شایسته مهمان نیست، است. ضیافت، مهمانداری و مهمان‌نوازی، دست و دل باز بودن و سفره‌ای گشوده داشتن، نشانه جوانمردی و یکی از برجسته‌ترین ارزش‌های انسانی و مکارم اخلاقی است، اسلام ـ که دین تکامل ارزش‌های اخلاقی است ـ نیز اهتمام ویژه‌ای به این خصلت والای انسانی دارد و پیشوایان این آیین آسمانی، با تعبیرهای گوناگون و تنبّه آفرین، مسلمانان را به آن، توصیه و تشویق کرده‌اند، از نظر روایات اسلامی، مهمان‌نوازی یکی از برترین مکارم اخلاقی است که در آن، مهمان، نه تنها روزیِ خود را می‌آورد و از روزیِ انسان نمی‌کاهد، بلکه بر آن نیز می‌افزاید، مهمانی اگر با قصد قربت انجام شود، در کنار دیگر عوامل خوشبختی، نقش مؤثّری در رهایی از سختی‌های قیامت و ورود به بهشت جاوید دارد، برعکس، خودداری از پذیرفتن مهمان، نشانه قساوت قلب انسان و کوچ کردن خیر و برکت از خانه‌ای است که در آن زندگی می‌کند.