کتاب نور علی نور در ذکر و ذاکر و مذکور این رساله ء شریف و عزیز که بر یک مقدمه و یازده فصل مرتب گشته پیرامون دعا و ذکر و مناجات , نگارش یافته است . حضرت استاد دام ظله مقدمه رساله را به بیان کلماتی چند حول مکانت و منزلت دعا از دیدگاههای مختلف اختصاص داده آنگاه فصول یازده گانه رساله را که هر کدام در مطلبی از مطالب مربوط به دعا و ذکر و مناجات است , یکی پس از دیگری شروع می کند که چکیده و خلاصه آنها بدین قرار است : فصل یکم : در باره چهل کلمه مبارک ذکر و دعا منتخب از قرآن کریم که همراه با برخی اشارات و لطائف اسرار است . فصل دوم : در اینکه ادعیه مأثوره از اولیاء دین , حائز لطایف خاصیند که در روایات مرویه از آنان یافت نمی شود و بیان سر آن . فصل سوم : در بیان اینکه خداوند تبارک و تعالی برای هر چیزی حدی معین کرد , جز دعا و ذکر که از آن به کم راضی نگشت و فرمود : (( اذکرو الله ذکرا کثیرا )) . فصل چهارم : در بیان اینکه باید به آنچه که در عدد دعا و ذکر یا عدد ایام آنها از معصوم رسیده اهتمام داشت و از زیاده یا کم کردن آن اجتناب نمود . فصل پنجم : در بیان اینکه اوقات و امکنه را در تأثیر دعا و ذکر دخلی بسزاست . فصل ششم : در بیان اینکه یکی از شرائط مهم تأثیر اذکار و ادعیه طهارت داعی و ذاکر است . فصل هفتم : در بیان اینکه باید عبارت دعا را صحیح ادا کرد و از لحن در آن اجتناب نمود , زیرا دعای ملحون به سوی حق جل علی بالا نمی رود . فصل هشتم : در بیان اینکه دعاء موقت و مأثور برای شیعه مستضعف است , نه شیعه مستبصر , زیرا که او به فعلیت رسیده و بالغ است . خود می داند کجا و چگونه بخواهد و چه بگوید . فصل نهم : در بیان دو مطلب است 1 : اینکه هر کسی را استعداد خاصی است و نباید از یک ذکر خاص نسبت به همه افراد تأثیر واحدی را انتظار داشت . 2 : اینکه آنچه از القاءات و تمثلات که در حال ذکر و دعا عاید ذاکر و داعی می شود , همه درونیند , نه بیرونی . فصل دهم : در بیان اینکه مطلب اهم در دعا مراعات کردن ادب مع الله است . فصل یازدهم : در بیان سر استجابت دعاء و اینکه دعاء از اسباب مؤثره در عالم است , نه مخالف سنت جاریه الهی .