رمان نوجوان: خانه ی خودمان

درباره کتاب خانه‌ی خودمان:

یک داستان ژاپنی خیلی خیلی آموزنده و آرام برای نوجوان‌ها. داستان این کتاب روایت خانواده ای ژاپنی است که در آمریکا زندگی می‌کنند. پدر و مادر این خانواده شبانه روز کار می‌کنند تا چرخ زندگی بچرخه و بچه‌های اون‌ها در آرامش زندگی کنن. کیتی که شخصیت اصلی این داستانه فکر می‌کنه که خواهرش یک آدم معمولی نیست و نابغه است اما مریض بودن خواهرش همه تصورات کیتی رو بهم می‌ریزه.

کتاب خانه‌ی خودمان را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

کتاب در عین حال که داره زندگی رو با همه سختی ها و خشونت هاش نشون میده ولی به خوبی بازتاب دهنده این‌ مفهومه که چطور خانواده و خواهر و برادر میتونن مأمن و پناهگاه عاطفی و حمایتی آدم باشن. این داستان هم برای نوجوان‌ها مناسبه و هم برای بزرگسالان.

بخشی از کتاب خانه‌ی خودمان:

" اولین واژه را از خواهرم لین یاد گرفتم: ستاره-ستاره. با این که آن را اشتباهی «سیستاری» تلفظ می کردم، ولی او منظورم را می فهمید. در زبان ژاپنی، ستاره-ستاره یعنی درخشنده و نورانی. لین می گفت وقتی که بچه بودم، همیشه شب ها مرا با خودش به جاده ی خلوتی می برد و هر دوی مان به پشت، روی زمین دراز می کشیدیم و به ستاره ها نگاه می کردیم. بعد، او بارها و بارها می گفت: کتی، بگو ستاره-ستاره!، ستاره-ستاره! و من عاشق این کلمه بودم! وقتی کمی بزرگ تر شدم، برای توصیف تمام چیزهایی که دوست شان داشتم، از عبارت ستاره-ستاره استفاده می کردم. آسمان آبی زیبا، توله سگ ها، بچه گربه ها، پروانه ها و حتی دستمال کاغذی های رنگی"