این کتاب حاوی چهار گفتار دربارة آرای ماکس شِلِر اندیشه‌مند آلمانی (1874-1928) است. آرای شلر مستقیماً بر جریان‌هایی مانند پدیدارشناسی، انسان‌شناسی فلسفی و جامعه‌شناسی معرفت تأثیرگذار بوده و اساساً در تکوین آن جریان‌ها دخالت داشته‌اند. نخستین مقاله به معرفی کُلّی و مقدماتی آراء و آثار او اختصاص دارد و مراحل گوناگون زندگی فکری او را نشان می‌دهد، به ویژه دیدگاه و روش‌شناسی شلر را در نحوة بررسی انسان و نیز راجع به نظریة شناخت روشن می‌سازد. گفتار دوم به تأثیر شلر و برخی از دستاوردهای او در زمینة فکری پدیدارشناسی می‌پردازد. مقالة سوم به موضوع زمان می‌پردازد که از مفاهیم اصلی پدیدارشناسی است. آخرین مقاله به مفهوم بنیادی دیگری در جریان پدیدارشناسی می‌پردازد که مفهوم «بین‌الاذهانِ استعلایی» است. نخستین مقاله نوشتة پیتر کوستنبام، دومی نوشتة پیتر سپیدر و دو مقالة آخر نوشتة مانفرد فرینگز است.