این اثر مجموعه ای از شش سفرنامه است که توسط جوزافا باربارو، آمبروزیو کنتارینی، کاترینو زنو، آنجوللو، بازرگان ونیزی و وینچنتو دالساندری نوشته شده است. این ونیزیان در زمان اوزون حسن آق قویونلو (882 هـ.ق) به ایران آمده اند و دیده هایشان را به نگارش در آورده اند اما اهداف هریک متفاوت از دیگری بوده و نوشته هایشان با توجه به آن هدف تفاوت هایی دارد و جنبه های متفاوتی را در بر می گیرد.