فانوس
توماس برنهارد
«جشن برای بوریس» اثر توماس برنهارد، نخستین نمایش‌نامه‌ای است که روایتگر تجربه‌های جمعی دشوار و پیچیده‌ای از زندگی انسانی است. این اثر به زندگی زنی بیمار که پا ندارد و بر روی یک صندلی چرخدار نشسته می‌پردازد. او واقعیت را بر اساس توهمات و برداشت‌های خود تجسم می‌کند و در پرده سوم، در سالروز تولد شوهرش، جشنی عجیب و مرگبار ترتیب می‌دهد که در آن سیزده نفر، همگی معلول، به شرکت در این مراسم دعوت می‌شوند.
این نمایش‌نامه نشان‌دهندهٔ تصویر مبهم و کمرنگ واقعیت است؛ فضایی تنگ و مملو از نقص‌های جسمی و دیالوگ‌های مختصر، نماد روابط بی‌روح و سرد انسان‌هاست که برنهارت به شکلی هنرمندانه به تصویر کشیده است. این اثر را می‌توان به‌عنوان رقصی مدرن از مرگ تعبیر کرد، جایی که مرگ نه تنها موضوع اصلی بلکه در واقع محوری‌ترین مسأله زندگی به حساب می‌آید. توماس برنهارت به تنش‌های موجود میان زندگی و مرگ می‌اندیشد و به‌وضوح بیان می‌کند: «موضوع آثار من مرگ است، زیرا زندگی موضوع آثار من است، به گونه‌ای نامفهوم و بی‌کمترین سوءتفاهم.» این جمله گویای عمق نگرش او به زندگی و مرگ است و به نوعی چالشی فلسفی را به مخاطب ارائه می‌دهد.
این نمایش‌نامه برای تمامی علاقمندان به هنرهای نمایشی، عمیق‌نگرانی فلسفی و مسائل انسانی و اجتماعی پیشنهاد می‌شود. به‌ویژه کسانی که به دنبال بررسی تبعات ناشی از بیماری، معلولیت و مرگ در روابط انسانی هستند، می‌توانند با مطالعه این اثر به درک بهتری از کنش‌ها و واکنش‌های انسانی و مفاهیم عمیق‌تری نظیر تنهایی و انزوا برسند. همچنین، افرادی که به سینما، تئاتر و ادبیات مدرن علاقه‌مندند، می‌توانند با خواندن این نمایش‌نامه، تجربه‌ای غنی و نیرومند از رنج‌ها و چالش‌های انسان در دنیای معاصر را احساس کنند.
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» می‌باشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir
