تاملی در مدرنیته ایرانی به قلم علی میرسپاسی، بحثی درباره گفتمان های روشنفکری و سیاست مدرنیزاسیون در ایران را ارائه می کند. وی در هفت فصل اساسی به تاملی در مدرنیته ایرانی می پردازد و ابتدا با روایت های غربی مدرنیته، شرق شناسی و شکایت های غرب محورانه را مورد بررسی قرار می دهد. او سپس مساله ی روشنفکری مشروطه را شرح و بسط می دهد و در ادامه به بحران سکولاریسم و خیزش اسلام سیاسی می پردازد. پس از تجزیه و تحلیل اسلام در برابر ایدئولوژی مدرن سازی از جانب چهره هایی همچون جلال آل احمد و علی شریعتی، نوبت به متفکران آلمان و فرهنگ مدرنیته می رسد و آرای فردریش نیچه، ارنست یونگر و مارتین هایدگر مورد بررسی قرار می گیرد. علی میرسپاسی با نگاهی گذرا به تاریخ جنبش های چپ گرایانه در کشور، انقلاب، پایگاه اجتماعی و عناصر سازنده ی چپ را زیر ذره بین نقد می برد و بحث را به مدرنیته ی عصر حاضر، لوازم نظری و تبعات سیاسی آن می کشاند. در این کتاب تأمل برانگیز، علی میرسپاسی مفهوم مدرنیته را کاوش می کند و تعصبات اروپامحوری را که زمینه ساز توسعه آن هستند ، برملا می کند. وی تفسیر جدیدی از اصول گرایی اسلامی را از طریق تجزیه و تحلیل دقیق ایده های روشنفکران کلیدی اسلامی ارائه می دهد و معتقد است که انقلاب ایران یک برخورد ساده بین مدرنیته و سنت نبود بلکه تلاشی برای جا دادن مدرنیته به معنای هویت و فرهنگ اصیل اسلامی بود. وی در پایان با ارزیابی آینده سکولاریسم و دموکراسی در خاورمیانه به طور کلی و به طور خاص در ایران کتاب را به یک نتیجه گیری روشن می رساند.