مجموعه شعر «مجنون در تهران» سرودهٔ حسین دهلوی (متولد 1372)، از شاعران جوان و نوپرداز معاصر ایران است که توسط انتشارات سپیده‌باوران منتشر شده است. این اثر تلفیقی جسورانه از غزل کلاسیک فارسی و نگاه مدرن به زندگی شهری است. دهلوی با حفظ ساختار سنتی غزل، مضامینی چون عشق، تنهایی، و تقابل سنت و مدرنیته را در بستر کلان‌شهری مانند تهران بازآفرینی می‌کند. عنوان کتاب به‌خوبی تقابل نمادین شخصیتِ رمانتیک «لیلی و مجنون» با فضای آهنگی و پیچیدهٔ پایتخت را نمایان می‌سازد.اشعار این مجموعه با بهره‌گیری از زبانی روان و تصاویر بدیع، غزل را از قالب سنتی آن فراتر می‌برد. در شعر نمونهٔ کتاب («غزل گفتم...»)، دهلوی با ایجاد تناقض‌های معنادار مانند «عشق از ریشه‌هایم دست بردارد» در مقابل «تک درختی از رفیقان تبر باشد»، تنش میان وفاداری به عشق و زخم‌های روابط انسانی را ترسیم می‌کند. 

خواندن کتاب مجنون در تهران را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این مجموعه برای دوستداران غزل نوگرا که به دنبال تلفیق ساختار کلاسیک با مضامین معاصرند، اثری ضروری است. پژوهشگران ادبیات می‌توانند در آن نمونه‌ای موفق از نوزایی غزل در دههٔ نود خورشیدی را بررسی کنند. آنان که دغدغهٔ بازتاب زندگی شهری در شعر فارسی را دارند، با تصاویر آشنایی چون «خیابان‌های بی‌درخت» و «نفس‌های آلوده» همذات‌پنداری خواهند کرد. جوانان نیز در کشمکش‌های عاطفی شاعر («چه عیبی... از رفیقان تبر باشد؟») صدای خود را بازخواهند یافت. به‌طور خلاصه، هر مخاطبی که شعر را آیینه‌ای از تناقض‌های انسان عصر حاضر می‌داند، مخاطب این کتاب است.