«زنده باد یعنی مرگ» گزیده‌ای تحلیلی از سروده‌های عبدالحسین یعقوبی راد است که با تدوین حمیدرضا شکارسری به مثابهٔ «شناسنامهٔ ادبی» شاعر منتشر شده است. این اثر فراتر از یک مجموعه شعر متعارف، پروژه‌ای پژوهشی را شکل می‌دهد که مسیر تحول پنج دهه شعر یعقوبی راد را از غزل‌های کلاسیک دهه‌های آغازین تا چهارپاره‌ها و غزل‌های نوقدمایی معاصر ترسیم می‌کند. عنوان پارادوکسیکال کتاب (زنده‌بادِ مرگ) استعاره‌ای است از گذار شاعر از سنت‌گرایی محض به نوآوری در قالب‌های کهن؛ گذاری که همچون زایشی نو از دل میراث ادبی قدیم است.

درباره کتاب زنده باد یعنی مرگ

این مجموعه سیر دگرگونی سبکی یعقوبی راد را در دو محور اصلی بازنمایی می‌کند. در بخش نخست، غزل‌های قدمایی با ویژگی‌های ذهنی‌نگری، کلی‌پردازی و حقیقت‌جویی فلسفی حضور دارند که بر پایهٔ اصول زیباشناختی شعر کهن فارسی استوارند. به تدریج و در گذر سال‌ها، اشعار به سمت چهارپاره‌ها و غزل‌های نوقدمایی میل می‌کنند که با نگاهی عینی و جزءنگر، ریزمقیاس‌های زندگی معاصر را در قالب‌های سنتی بازتاب می‌دهند. این تحول در «واحد هنری» شعر نیز مشهود است: گذار از بیتِ منفرد به عنوان هستهٔ معنایی در اشعار آغازین، به قطعه‌های منسجم با روایت‌پردازی مدرن در آثار متأخر. سراسر کتاب گواهی می‌دهد بر هنر شاعر در آمیختن سنت با نوآوری، آن‌چنان که وزن عروضی قالب‌های کهن، بستری می‌شود برای بیان مسائل اجتماعی امروز.

خواندن کتاب زنده باد یعنی مرگ را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب برای سه گروه خوانندگان اثری ضروری است. پژوهشگران ادبیات معاصر می‌توانند در آن نمونه‌ای عینی از تکامل غزل فارسی را از سنت محض تا گفت‌وگو با مدرنیته بررسی کنند. شاعران جوان نیز با مطالعهٔ این اثر درمی‌یابند که چگونه می‌توان بی‌گسست از ریشه‌های ادبیات کلاسیک، زبانی شخصی و امروزی آفرید. افزون بر این، دوستداران شعر متعهد که اشعاری را می‌پسندند هم اصالت زیبایی‌شناختی داشته باشند و هم دغدغه‌های انسان معاصر را بازتاب دهند، در این مجموعه پاسخ خواهند یافت. کتاب روایتی زنده است از هنر «بالیدن در خاک سنت»، همان‌گونه که یعقوبی راد خود را روایت می‌کند: شاعری که با سنت آغاز کرد، بر شاخه‌هایش بالید و اکنون میوه‌های نو می‌آفریند.